الهی در ره فقرم شکوه پادشاهی ده از جویای تبریزی غزل 1016
1. الهی در ره فقرم شکوه پادشاهی ده
سرم را از خم تسلیم فر کج کلاهی ده
نور عرفان در دل صافی ضمیران برده راه از جویای تبریزی غزل 1017
1. نور عرفان در دل صافی ضمیران برده راه
مطلع خورشید زیبد در بیاض صبحگاه
پرتو افکن گشت رخسار تو تا در آینه از جویای تبریزی غزل 1018
1. پرتو افکن گشت رخسار تو تا در آینه
مضطرب چون مهر تابان شد صفا در آینه
کردم از لخت جگر طرح زبان تازه ای از جویای تبریزی غزل 1019
1. کردم از لخت جگر طرح زبان تازه ای
ریختم از خون دل رنگ بیان تازه ای
گشتم اسیر نوگل بلبل ندیده ای از جویای تبریزی غزل 1020
1. گشتم اسیر نوگل بلبل ندیده ای
از گرد راه بی خبریها رسیده ای
دل چیست واله نگه ترک زاده ای از جویای تبریزی غزل 1021
1. دل چیست واله نگه ترک زاده ای
از حلقه های چشم به دام اوفتاده ای
صورت حالش دگرگون شد ز گل رخساره‌ای از جویای تبریزی غزل 1022
1. صورت حالش دگرگون شد ز گل رخساره‌ای
کار دارد با دل مومینم آتشپاره‌ای
دوش بر قلب دل غم زده غافل زده ای از جویای تبریزی غزل 1023
1. دوش بر قلب دل غم زده غافل زده ای
بس شبیخون ز رخ و زلف که در دل زده ای
آه که امشب چها با دل ما کرده ای از جویای تبریزی غزل 1024
1. آه که امشب چها با دل ما کرده ای
بر در مستی زده باز چها کرده ای
ای دل از فیض محبت چه بسامان شده ای از جویای تبریزی غزل 1025
1. ای دل از فیض محبت چه بسامان شده ای
عشقت آن مایه نیفشرد که عمان شده ای
عید من باشد گرفتاری به یار تازه ای از جویای تبریزی غزل 1026
1. عید من باشد گرفتاری به یار تازه ای
بشکفد گل گل دلم از خار خار تازه ای
باز از تغافلی صف پیمان شکسته ای از جویای تبریزی غزل 1027
1. باز از تغافلی صف پیمان شکسته ای
طرف کلاه ناز بسامان شکسته ای