بسکه در شادی و غم با خلق از جویای تبریزی غزل 1004
1. بسکه در شادی و غم با خلق یک رنگ است کوه
با نوای مطرب و شیون هم آهنگ است کوه
زفیض فکر شب ها چون به از جویای تبریزی غزل 1005
1. زفیض فکر شب ها چون به دور شمع، پروانه
به گرد خاطرم گردند معنی های بیگانه
سال سال از من نمی رسی از جویای تبریزی غزل 1006
1. سال سال از من نمی رسی چه جای ماه ماه
داد داد از درد حرمان وز تغافل آه آه
به جام لاله می رنگ تا از جویای تبریزی غزل 1007
1. به جام لاله می رنگ تا بود در کوه
بنوش می به دف و چنگ تا بود در کوه
برنتابد دیدهٔ خونین از جویای تبریزی غزل 1008
1. برنتابد دیدهٔ خونین ما بار نگاه
زان سبب با چشم دل باشیم در کار نگاه
رفتیم ز بس با دل پر شور از جویای تبریزی غزل 1009
1. رفتیم ز بس با دل پر شور در این راه
شد نقش قدم خانهٔ زنبور در این راه
می کشد عکس ترا پر تنگ از جویای تبریزی غزل 1010
1. می کشد عکس ترا پر تنگ در بر آینه
بی حیا بی آبرو بی شرم کافر آینه
زان چشم مست کار صبوحی از جویای تبریزی غزل 1011
1. زان چشم مست کار صبوحی کند نگاه
در هر رگم چو شمع از آن می دود نگاه
به زر نگین صفت از بس دل از جویای تبریزی غزل 1012
1. به زر نگین صفت از بس دل تو بند شده
چو سکه نام تو از روی زر بلند شده
در دلم از گریه دایم سخت از جویای تبریزی غزل 1013
1. در دلم از گریه دایم سخت تر گردد گره
می شود محکم تر از اول چو تر گردد گره
ز اشک آخر به دل فیضی رسد از جویای تبریزی غزل 1014
1. ز اشک آخر به دل فیضی رسد آهسته آهسته
چو آب جو که در گل‌ها دود آهسته آهسته
غنچه بی جلوهٔ دیدار از جویای تبریزی غزل 1015
1. غنچه بی جلوهٔ دیدار تو دل تنگ شده
دید تا روی تو آیینه به صد رنگ شده