رخی زآتش می رشک ایمن ست از جویای تبریزی غزل 85
1. رخی زآتش می رشک ایمن ست ترا
چراغ بزم ز روی تو روشن است ترا
...
چوب قفس نخست زخس می کنیم از جویای تبریزی غزل 86
1. چوب قفس نخست زخس می کنیم ما
پس مرغ شعله را بقفس می کنیم ما
...
به پیری نشد چاره گردن کشان از جویای تبریزی غزل 87
1. به پیری نشد چاره گردن کشان را
که زورین کند حلقه گشتن کمان را
...
لایق نبود کینهٔ چرخ اهل از جویای تبریزی غزل 88
1. لایق نبود کینهٔ چرخ اهل صفا را
معذور توان داشتن این بی سر و پا را
...
ز زلف و کاکلت ای نازنین از جویای تبریزی غزل 89
1. ز زلف و کاکلت ای نازنین گره بگشا
زکار عاشق زار حزین گره بگشا
...
چه چاره است دل سر زدیده از جویای تبریزی غزل 90
1. چه چاره است دل سر زدیده بر زده را
خدا علاج کند این جنون به سر زده را
...
غم بود چاره حریف به غم آموخته از جویای تبریزی غزل 91
1. غم بود چاره حریف به غم آموخته را
بستم از داغ تو بر زخم جگر سوخته را
...
بی درد بر کنار مریز آب دیده از جویای تبریزی غزل 92
1. بی درد بر کنار مریز آب دیده را
در کار دل کن آن می صاف چکیده را
...
گرم دارد شیخ ما با خویشتن از جویای تبریزی غزل 93
1. گرم دارد شیخ ما با خویشتن هنگامه را
کی بود از خود رهایی بستهٔ عمامه را
...
برد یاد او دل غم پیشه را از جویای تبریزی غزل 94
1. برد یاد او دل غم پیشه را
جوش می برداشت از جا شیشه را
...
گردد ز سیر صحرا کی حل مشکل از جویای تبریزی غزل 95
1. گردد ز سیر صحرا کی حل مشکل ما
شد پردهٔ بیابان قفل در دل ما
...
چون حباب از بیخودی شد کام از جویای تبریزی غزل 96
1. چون حباب از بیخودی شد کام دل حاصل مرا
رفتن از خود گام اول بود تا منزل مرا
...