ز لعل او دلی شوریده دارم از جویای تبریزی غزل 920
1. ز لعل او دلی شوریده دارم
کبابی در نمک خوابیده دارم
...
از سکوت افشای اسرار نهانی از جویای تبریزی غزل 921
1. از سکوت افشای اسرار نهانی کرده ایم
عرض حالی با زبان بی زبانی کرده ایم
...
عذار لعل گون خوب است از از جویای تبریزی غزل 922
1. عذار لعل گون خوب است از خوبان بهم سودن
به انداز گزیدنها لب و دندان بهم سودن
...
زین بیش جور با دل خونین از جویای تبریزی غزل 923
1. زین بیش جور با دل خونین ما مکن
با ما جفا مکن، مکن ای بیوفا مکن
...
بی جان بود قدح شب آدینه از جویای تبریزی غزل 924
1. بی جان بود قدح شب آدینه بر زمین
مالد ز تشنگی بط می سینه بر زمین
...
شب پا نهد چو مست می ناب از جویای تبریزی غزل 925
1. شب پا نهد چو مست می ناب بر زمین
ریزد ز نقش پا گل مهتاب بر زمین
...
جهان را محتسب، چندی به از جویای تبریزی غزل 926
1. جهان را محتسب، چندی به کام می پرستان کن!
ز می خمخانه ها را رشک کهسار بدخشان کن!
...
چو یافت لذت بیداد خنجر از جویای تبریزی غزل 927
1. چو یافت لذت بیداد خنجر مژگان
دلم چو دیده بیاسود در بر مژگان
...
چه می شود؟ نفسی در کنار از جویای تبریزی غزل 928
1. چه می شود؟ نفسی در کنار ما بنشین!
به این شتاب کجا می روی؟ بیا بنشین!
...
آنچه در حق گلستان می کند از جویای تبریزی غزل 929
1. آنچه در حق گلستان می کند فصل خزان
بیش از این با عندلیبان می کند فصل خزان
...
تو و نامهربانی و به قصد از جویای تبریزی غزل 930
1. تو و نامهربانی و به قصد ما میان بستن
من و از جان و دل، دل بر خدنگ جانستان بستن
...
نخواهد کرد گردون بعد از جویای تبریزی غزل 931
1. نخواهد کرد گردون بعد از این آهنگ جنگ من
که باشد کوکبش بر پیکر آثار خدنگ من
...