غزلیات در دیوان اشعار جویای تبریزی

1 شد از نگاه که آشفته یار ما امروز گرفته رنگ خزان نوبهار ما امروز

2 ز جوش درد تو همدوش ناله برخیزد به هر کجا که نشیند غبار ما امروز

1 قهقهه خنده مرا در غم او ناله بود جام سرشار به لب ساغر تبخاله بود

2 نه همین اشک به چشمم شده چون آینه خشک آه در دل گره از بیم تو چون لاله بود

3 دل که در حلقهٔ سرگشتگی آمد به کمند مرکز دایرهٔ شعلهٔ جواله بود

4 کی رسد بی مدد عشق به جایی فریاد تپش سینه و دل باد و پر ناله بود

1 چو وصف ابروی آن ماه عالمگیر می‌گفتم سخن پیچیده‌تر از جوهر شمشیر می‌گفتم

2 چه رنگی بود جوش خلوت ناز و نیاز امشب تو می‌گردی عتاب از ناز و من تقصیر می‌گفتم

3 تو خندان همچو گل من غنچه‌سان دلتنگ غم بودم تو از بیداد و من از نالهٔ شبگیر می‌گفتم

4 فلک خاک ترا خشت سر خم ساخت ای واعظ تو از تدبیر می‌گفتی، من از تقدیر می‌گفتم

1 باشد ارباب رعونت را ز بی مغزی غرور شد تهی گشتن رگ کردن به تسبیح بلور

2 عاشق از پهلوی بخت تیره رسواتر شود آتش کم، بیش آید در نظر شبها ز دور

3 دامن فرزانگی آسان نمی آید به دست روشن است از ریختن های دلم شمع شعور

4 می کند صحبت اثر در سینه صافان بیشتر رنگ صهبا برکند پیمانه چون باشد بلور

1 بیند چو خرامیدن رنگین ترا گل روبد ره جولان تو با موج صفا گل

2 لخت جگر آویخته در دامن آهم یا از چمن آورده برون باد صبا گل

3 بستان ز کفم ساغر می گر همه درد است کز آب گل آلود نیفتد ز صفا گل

4 هر شب که بخوابیم هماغوش خیالت چون غنچه کند یاد تو در بالش ما گل

1 در این زمانه کسی نیست رو به من خندد مگر به روی دلم چاک پیرهن خندد

2 چو گل به باد دهد ساز و برگ هستی را به هرزه هر که در این باغ یک دهن خندد

3 مرا ز یاد تو در سینه جوش فصل گل است لبم ز شوق از آنرو چمن چمن خندد

4 شکر به قیمت خاک سیاه هند بود چو شوخ من به دو لعل شکرشکن خندد

1 سبزه پامال شد از نرمی خویش لاله داغست ز خون گرمی خویش

2 عزلت آن کس که پی شهره گزید رفته در پردهٔ بی شرمی خویش

1 دل به غمگین مباش عاقبت این قطره دریا می شود غمگین مباش

2 نقد جان بیعانهٔ یک بوسه زان لعل لب است شاد زی ایدل که سودا می شود غمگین مباش

3 در حصول مدعا بیتابیی در کار نیست گر نشد امروز فردا می شود غمگین مباش

4 عیش خود را تلخ از زهراب نومیدی مکن کام دل آخر مهیا می شود غمگین مباش

1 نوبهار آمد هوا آیینه پرواز است باز هر طرف خیل پری سرگرم پرواز است باز؟

2 از طپش، شریان شوقم پردهٔ دل می درد چشم مخمور که در اندیشهٔ ناز است باز

3 آشنای ناله غیر از نغمه فهم درد نیست صحبت دل با زبان بلبلان ساز است باز

4 محفل افروز دلم شد یاد شمع عارضی رنگ رویم بر هوا پروانه پرواز است باز

1 دلم از هجر تو خون است امروز آفت صبر و سکون است امروز

2 لبی از بادهٔ لعلی ترکن نوبهار است و شکون است امروز

3 عالم از جلوهٔ رنگین هوا محشر بوقلمون است امروز

4 تا چه آرد به سر ما فردا توسن نفس حرون است امروز