رفتی و بی تو باده کشیدن از جویای تبریزی غزل 872
1. رفتی و بی تو باده کشیدن نسازدم
چون غنچهٔ حباب شکفتن نسازدم
...
خاکساری را چو نقش پای از جویای تبریزی غزل 873
1. خاکساری را چو نقش پای تا دل بسته ایم
خویش را چون جاده بر دامان منزل بسته ایم
...
ما که دل در فکر دنیای خراب از جویای تبریزی غزل 874
1. ما که دل در فکر دنیای خراب افکنده ایم
گوهر یکدانه ای را در خلاب افکنده ایم
...
بی تو از بس گرد غم بر چهرهٔ از جویای تبریزی غزل 875
1. بی تو از بس گرد غم بر چهرهٔ دل داشتیم
در کنار اشک حسرت مهرهٔ گل داشتیم
...
زحال من چسان آگاه گردد از جویای تبریزی غزل 876
1. زحال من چسان آگاه گردد شوخ خودکامم
که قاصد را بلب ماند نی شد ناله پیغامم
...
ای من خراب طورک رندانه از جویای تبریزی غزل 877
1. ای من خراب طورک رندانه تان شوم
من خاک راه جلوهٔ مستانه تان شوم
...
سوخت تا از پرتو آن آتشین از جویای تبریزی غزل 878
1. سوخت تا از پرتو آن آتشین خو پیکرم
صیقل آیینهٔ خورشید شد خاکسترم
...
یک‌رنگ بی‌خودی شده از از جویای تبریزی غزل 879
1. یک‌رنگ بی‌خودی شده از خود بریده‌ام
با وحشت آرمیده‌ام از بس رمیده‌ام
...
ضعف نگذاشت که یک ره جهد از جویای تبریزی غزل 880
1. ضعف نگذاشت که یک ره جهد از جا آهم
شد گره در دل خونین چو سویدا آهم
...
غمی در خاطر هر کس وطن گیرد از جویای تبریزی غزل 881
1. غمی در خاطر هر کس وطن گیرد غمین باشم
دلی در هر کجا آید به درد اندوهگین باشم
...
گلگشت چارباغ برو دوش از جویای تبریزی غزل 882
1. گلگشت چارباغ برو دوش کرده ایم
سیر بهار گلشن آغوش کرده ایم
...
لخت لخت از یاد رویت شد از جویای تبریزی غزل 883
1. لخت لخت از یاد رویت شد دل بی کینه ام
عاقبت از شوخی عکست شکست آیینه ام
...