با شیخ خانقاه می ناب می از جویای تبریزی غزل 813
1. با شیخ خانقاه می ناب می زنم
ساغر بطاق ابروی محراب می زنم
چو وصف ابروی آن ماه عالمگیر از جویای تبریزی غزل 814
1. چو وصف ابروی آن ماه عالمگیر می‌گفتم
سخن پیچیده‌تر از جوهر شمشیر می‌گفتم
شب غم، بی جمالش، ساغر، از جویای تبریزی غزل 815
1. شب غم، بی جمالش، ساغر، اخگر بود در دستم
ز هر موجی قدح بال سمندر بود در دستم
عقل افلاطون منش را ریشخندی از جویای تبریزی غزل 816
1. عقل افلاطون منش را ریشخندی می زنم
بر در دیوانگی دانسته چندی می زنم
ما را بود ز خون جگر لاله از جویای تبریزی غزل 817
1. ما را بود ز خون جگر لاله رنگ چشم
بادا ترا ز باده بهار فرنگ چشم
دیده بر روی خیال تو شبی از جویای تبریزی غزل 818
1. دیده بر روی خیال تو شبی واکردیم
چشم پوشیده جمال تو تماشا کردیم
تا ز یاد او دل غم پیشه رنگین از جویای تبریزی غزل 819
1. تا ز یاد او دل غم پیشه رنگین می کنم
از شراب ارغوانی شیشه رنگین می کنم
بود آسودگی در اضطراب از جویای تبریزی غزل 820
1. بود آسودگی در اضطراب از چشم بی‌تابم
چو نبض خسته دایم در طپش باشد رگ خوابم
به راه عشق در گام نخست از جویای تبریزی غزل 821
1. به راه عشق در گام نخست از خود سفر کردم
به پا بیخودی این راه را مردانه سر کردم
بسکه جا کرده است مهرت از جویای تبریزی غزل 822
1. بسکه جا کرده است مهرت در سراپای تنم
ریشه نخل محبت گشته رگهای تنم
از غار راه ریزد عشق رنگ از جویای تبریزی غزل 823
1. از غار راه ریزد عشق رنگ خانه ام
همچو نقش پا ندارم بام و در، ویرانه ام