می گشاید چشم بستن قفل از جویای تبریزی غزل 801
1. می گشاید چشم بستن قفل درهای وصال
پلک ها بر هم بود چسباندهٔ مشق خیال
بیند چو خرامیدن رنگین از جویای تبریزی غزل 802
1. بیند چو خرامیدن رنگین ترا گل
روبد ره جولان تو با موج صفا گل
به محشر تا سری از خاک بیرون از جویای تبریزی غزل 803
1. به محشر تا سری از خاک بیرون آورم چون گل
سراپا پنجه گردم تا گریبانی درم چون گل
دارد دلم مهر علی از بس از جویای تبریزی غزل 804
1. دارد دلم مهر علی از بس که پنهان در بغل
هر ذرهٔ خاکم بود خورشید تابان در بغل
آن سبک مغزی که بر تن پروری از جویای تبریزی غزل 805
1. آن سبک مغزی که بر تن پروری بنهاد دل
از خریت شد اسیر منجلاب آب و گل
هرگز نبوده غیر توام آرزوی از جویای تبریزی غزل 806
1. هرگز نبوده غیر توام آرزوی دل
یارب تهی مباد ازین می سبوی دل
کو زبانی که دهم شرح گرفتاری از جویای تبریزی غزل 807
1. کو زبانی که دهم شرح گرفتاری دل
مگر از طرز نگاهم شنوی زاری دل
کی غمی از پا و کی پروای از جویای تبریزی غزل 808
1. کی غمی از پا و کی پروای از سر داشتم
زان قیامت جلوه در دل شور محشر داشتم
ما خاک ره جلوه آن سرو روانیم از جویای تبریزی غزل 809
1. ما خاک ره جلوه آن سرو روانیم
دل داده و جان باخته اش از دل و جانیم
چشم تا بر آفتاب عارضت از جویای تبریزی غزل 810
1. چشم تا بر آفتاب عارضت وا می کنیم
همچو شبنم خویش را محو تماشا می کنیم
کرده جا تا آن لب میگون از جویای تبریزی غزل 811
1. کرده جا تا آن لب میگون به افسون در دلم
غنچه سان شد برگ گل هر قطرهٔ خون در دلم
در راه تو گه جان و گهی سر از جویای تبریزی غزل 812
1. در راه تو گه جان و گهی سر بفشانیم
آن چیز که داریم میسر بفشانیم