می رباید خط روی لاله گونم بیشتر از جویای تبریزی غزل 705
1. می رباید خط روی لاله گونم بیشتر
در بهاران می شود سوز جنونم بیشتر
گریم ز هجر آن گل رو چون سحاب وار از جویای تبریزی غزل 706
1. گریم ز هجر آن گل رو چون سحاب وار
باشد شمیم گریهٔ تلخم گلاب وار
بی جلوهٔ روی تو نظر بسته نکوتر از جویای تبریزی غزل 707
1. بی جلوهٔ روی تو نظر بسته نکوتر
راه نگاه دیدهٔ تر بسته نکوتر
از گل داغ جنون دارم بهاری در نظر از جویای تبریزی غزل 708
1. از گل داغ جنون دارم بهاری در نظر
باشدم از اشک گلگون لاله زاری در نظر
شد دل دریا کنارم ته همین از چشم تر از جویای تبریزی غزل 709
1. شد دل دریا کنارم ته همین از چشم تر
موج قلزم گشته هر چین جبین از چشم تر
اگر از سوز عشقت سوخت دل دیوانه‌ای کمتر از جویای تبریزی غزل 710
1. اگر از سوز عشقت سوخت دل دیوانه‌ای کمتر
وگر بر باد شد خاکسترش پروانه‌ای کمتر
پای هر نخلی که بوسیدم به دوران بهار از جویای تبریزی غزل 711
1. پای هر نخلی که بوسیدم به دوران بهار
در چمن گل بر سرم افشاند احسان بهار
باشد ارباب رعونت را ز بی مغزی غرور از جویای تبریزی غزل 712
1. باشد ارباب رعونت را ز بی مغزی غرور
شد تهی گشتن رگ کردن به تسبیح بلور
کار دنیا فکر ای دانا ندارد اینقدر از جویای تبریزی غزل 713
1. کار دنیا فکر ای دانا ندارد اینقدر
بهر دنیا غم مخور دنیا ندارد اینقدر
نباشد غیر عشق نیکوانم پیشهٔ دیگر از جویای تبریزی غزل 714
1. نباشد غیر عشق نیکوانم پیشهٔ دیگر
به غیر از وصل خوبانم به دل اندیشهٔ دیگر
آب از گداز دل نخورد سرو آه اگر از جویای تبریزی غزل 715
1. آب از گداز دل نخورد سرو آه اگر
چون داغ لاله قد نکشد از بر جگر
از ازل بی وحشتی نبود دل ما را قرار از جویای تبریزی غزل 716
1. از ازل بی وحشتی نبود دل ما را قرار
طفل ما نگرفته جز در دامن صحرا قرار