اشک ما موج شراب دل بود از جویای تبریزی غزل 681
1. اشک ما موج شراب دل بود
آه ما دود کباب دل بود
هر که چون صبح خودنمایی کرد از جویای تبریزی غزل 682
1. هر که چون صبح خودنمایی کرد
پیرهن بر تنش قبایی کرد
در این زمانه کسی نیست رو به من خندد از جویای تبریزی غزل 683
1. در این زمانه کسی نیست رو به من خندد
مگر به روی دلم چاک پیرهن خندد
آتش آهم ز بس گلزار بی نم می شود از جویای تبریزی غزل 684
1. آتش آهم ز بس گلزار بی نم می شود
برگ گل سنگ ته دندان شبنم می شود
با چمن دوش به شوخی چه اداها می کرد از جویای تبریزی غزل 685
1. با چمن دوش به شوخی چه اداها می کرد
غنچه را باد سحر بند قبا وا می کرد
کدامین شب به خواب آن روی خندانم نمی‌آید از جویای تبریزی غزل 686
1. کدامین شب به خواب آن روی خندانم نمی‌آید
که دریاهای خون از چشم گریانم نمی‌آید
وای بر دیده اگر محو بدایع نشود از جویای تبریزی غزل 687
1. وای بر دیده اگر محو بدایع نشود
بر دل افسوس که حیران صنایع نشود
اشتیاقم جام می را جان تصور می کند از جویای تبریزی غزل 688
1. اشتیاقم جام می را جان تصور می کند
هر خمی را چشمهٔ حیوان تصور می کند
سخن سازی چو چشم یار در دنیا نمی باشد از جویای تبریزی غزل 689
1. سخن سازی چو چشم یار در دنیا نمی باشد
بلایی در جهان مانند آن بالا نمی باشد
قصیده ای که درآن مدح مرتضی نبود از جویای تبریزی غزل 690
1. قصیده ای که درآن مدح مرتضی نبود
چو سبحه ای است که از خاک کربلا نبود
آه ما کی در شب هجرت فلک پیما نشد از جویای تبریزی غزل 691
1. آه ما کی در شب هجرت فلک پیما نشد
هر حباب اشک ما همچشم با دریا نشد
ز رنگ چهره ام بوی بهار درد می آید از جویای تبریزی غزل 692
1. ز رنگ چهره ام بوی بهار درد می آید
نفس تا می کشم از سینه آه سرد می آید