سوی گلشن شو اکسیر حیاتت از جویای تبریزی غزل 657
1. سوی گلشن شو اکسیر حیاتت گر هوس باشد
هوایش پر به دل نزدیک ماند نفس باشد
آن دم که باده کلفتم از از جویای تبریزی غزل 658
1. آن دم که باده کلفتم از سینه می برد
خورشید رشک بر دل بی کینه می برد
خط به گرد عارضش گرد شمیم از جویای تبریزی غزل 659
1. خط به گرد عارضش گرد شمیم گل بود
سبزهٔ پشت لبش موج نسیم گل بود
شب که در ساغر شراب ارغوان از جویای تبریزی غزل 660
1. شب که در ساغر شراب ارغوان افکنده بود
پیش رویش باده را آتش بجان افکنده بود
دایما خون دلم زان زلف از جویای تبریزی غزل 661
1. دایما خون دلم زان زلف و کاکل می‌چکد
آب و رنگ گل نگر کز شاخ سنبل می‌چکد
عیار ناقصان از فکر کامل از جویای تبریزی غزل 662
1. عیار ناقصان از فکر کامل می تواند شد
زبان گر خامشی عادت کند دل می تواند شد
غمی به خاطرم از بیش و کم از جویای تبریزی غزل 663
1. غمی به خاطرم از بیش و کم نمی آید
به هر دلی که رضاجوست غم نمی آید
چو انگشتان نایی دایما از جویای تبریزی غزل 664
1. چو انگشتان نایی دایما در رقص می آید
سرانگشت طبیب از جستن نبضم نیاساید
تا چند رود دل پی کاری که از جویای تبریزی غزل 665
1. تا چند رود دل پی کاری که ندارد
تا کی بود آوارهٔ یاری که ندارد
دست خواهش تا توان از مدعا از جویای تبریزی غزل 666
1. دست خواهش تا توان از مدعا باید کشید
خویش را در سایهٔ بال هما باید کشید
لب خندان به تو ای غنچه از جویای تبریزی غزل 667
1. لب خندان به تو ای غنچه دهن بخشیدند
چشم گریان و دل خسته به من بخشیدند
دگر بوی کبابم از دل آواره از جویای تبریزی غزل 668
1. دگر بوی کبابم از دل آواره می آید
مگر امشب ببزم آن شوخ آتشپاره می آید