چو او در بزم ارباب هوس از جویای تبریزی غزل 622
1. چو او در بزم ارباب هوس می‌رفت و می‌آمد
مرا جان در بدن همچون نفس می‌رفت و می‌آمد
آشنا با عشق اگر شد عقده از جویای تبریزی غزل 623
1. آشنا با عشق اگر شد عقده دل واشود
قطره دریا می شود چون واصل دریا شود
در دل، آنانکه غم یار نهان از جویای تبریزی غزل 624
1. در دل، آنانکه غم یار نهان می دارند
شعله ای را بخس و خار نهان می دارند
سالکانی که به خورشید از جویای تبریزی غزل 625
1. سالکانی که به خورشید رخت دل بستند
شبنم آسا به نگه سوی تو محمل بستند
کامت چو در شوی به خطرها از جویای تبریزی غزل 626
1. کامت چو در شوی به خطرها همی دهند
در بحر غوطه زن که گهرها همی دهند
چو از فکر کام تو حاصل شود از جویای تبریزی غزل 627
1. چو از فکر کام تو حاصل شود
زبان خار پیراهن دل شود
هرکه در عشقت ز مژگان اشک از جویای تبریزی غزل 628
1. هرکه در عشقت ز مژگان اشک نابش می‌چکد
غالبا خوناب خامی از کبابش می‌چکد
آنکه زلفش به دلم دست تطاول از جویای تبریزی غزل 629
1. آنکه زلفش به دلم دست تطاول پیچد
دود در خلوتش از نکهت سنبل پیچد
عجزم از عشق محال است عنان از جویای تبریزی غزل 630
1. عجزم از عشق محال است عنان تاب شود
حسن این بادیه سد ره سیلاب شود
بلبلی نیست دل خسته که از جویای تبریزی غزل 631
1. بلبلی نیست دل خسته که نالان نشود
داغ عشق تو گلی نیست که خندان نشود
ز روز حشر شهید ترا چه بیم از جویای تبریزی غزل 632
1. ز روز حشر شهید ترا چه بیم بود
در دو لخت بهشت از دل دو نیم بود
چشم مخمور تو چون بازار از جویای تبریزی غزل 633
1. چشم مخمور تو چون بازار صهبا بشکند
از شکست رنگ می ترسم که مینا بشکند