در سینه آنچه این دل مایوس از جویای تبریزی غزل 586
1. در سینه آنچه این دل مایوس می کند
کی در فرنگ نالهٔ ناقوس می کند
رفتی و نقش فنایت زیب آن از جویای تبریزی غزل 587
1. رفتی و نقش فنایت زیب آن کاشانه ماند
صورت حال تو بر دیوار این دیوانه ماند
بسکه از آهم هوا امشب کدورتناک از جویای تبریزی غزل 588
1. بسکه از آهم هوا امشب کدورتناک بود
شاخ و برگ نخل همچون ریشه ای در خاک بود
زجوش ناز دندانت در نایاب از جویای تبریزی غزل 589
1. زجوش ناز دندانت در نایاب را ماند
تبسم بر لبت صبح شب مهتاب را ماند
تا غنچهٔ دل بلبل گل پیرهنی از جویای تبریزی غزل 590
1. تا غنچهٔ دل بلبل گل پیرهنی شد
هر قطرهٔ خون در تن زارم چمنی شد
باز دل زآتش سودای تو درمی از جویای تبریزی غزل 591
1. باز دل زآتش سودای تو درمی گیرد
سوختن شمع صفت باز ز سر می گیرد
شور در زیر فلک زان لعل از جویای تبریزی غزل 592
1. شور در زیر فلک زان لعل میگون شد بلند
در جهان غوغا از آن بالای موزون شد بلند
هر که از چشم تو کیفیت والا از جویای تبریزی غزل 593
1. هر که از چشم تو کیفیت والا دارد
از تماشای لبت نشئه دو بالا دارد
اسم باید که موافق بمسمی از جویای تبریزی غزل 594
1. اسم باید که موافق بمسمی باشد
زشت رو کی سزد ار نام جمالا باشد
ز آهم حسن روی یار بی‌اندازه از جویای تبریزی غزل 595
1. ز آهم حسن روی یار بی‌اندازه می‌گردد
صبا رخسارهٔ میگون گل را غازه می‌گردد
خوی آن جور آشنا بیگانه از جویای تبریزی غزل 596
1. خوی آن جور آشنا بیگانه از هوشم کند
می کند دانسته یادم تا فراموشم کند
نخل بلندی است عشق داغ از جویای تبریزی غزل 597
1. نخل بلندی است عشق داغ تو بارش بود
عالم دیوانگی جوش بهارش بود