غزلیات در دیوان اشعار جویای تبریزی

1 سررشتهٔ امل همه ای دل به دست تست تعمیر قصر عافیت اندر شکست تست

2 ترسیده چشم آینه رویان روزگار از صافیی که با قدرانداز شست تست

3 قمری همین نه در گلوی تو است طوق آزاده سرو هم به چمن پای بست تست

4 از خط جام حلقه کند نام باده را این نشئه ای که در نگه نیم مست تست

1 لخت دل دور از تو امشب در گلوی غنچه است بی تو خوناب جگر صاف سبوی غنچه است

2 حسن مستور از بت بازار دلکش تر بود آشنایی دلم با گل ز روی غنچه است

3 خون عشرت بی تو در پیمانه باشد لاله را باده پهلو شکافی در سبوی غنچه است

4 باز امشب گوییا با دختر صوفی نشست بر زبان عندلیبان گفتگوی غنچه است

1 دل ز پهلوی تن خاکی است گر بیدار نیست دانه را نشو و نما در سایهٔ دیوار نیست

2 در حریم سینهٔ عاشق هوس را بار نیست هر فضولی محرم خلوتگه اسرار نیست

3 دیده ها بیگانه دیدند، مستوری زکیست؟ شهرکوران است عالم، پرده ای در کار نیست

4 تا به کی عصیان؟ نوای توبه ای هم ساز کن گرچه عفوش گوش بر آواز استغفار نیست

1 عنوان:تیره باطنها پهلوی دل افسرده است متن:دل که بی سوز غمی باشد چراغ مرده است

2 بسکه از پهلوی دل هر ذره ام افسرده است مردمک در دیده ام یک قطره خون مرده است

3 گردش افلاک از بس بی نظام افتاده است آسمانها گوییا اوراق بر هم خورده است

4 کی به وحشتگاه عنقا می شود الفت گزین هر کرا سودای او از خویش بیرون برده است

1 جان اسیر تست تا تیغت به خونم مایل است می کشم ناز تو تا تیرت ترازو در دل است

2 چون توان آسوده زیر چرخ کین ویرانه را هر طرف دیدیم دیوارش به این سو مایل است

3 گر ز دنیا نگذرد سالک به مقصد کی رسد؟ چون شرر تا چشم پوشید از جهان در منزل است

4 حسن کردار تو را اشک ندامت آبروست گرنه این باران بود تخم عمل بی حاصل است

1 چون نیاساید دل از هجر بتان در زیر پوست دارم از هر موج خون خاری نهان در زیر پوست

2 بسکه خوردم زهر غم با شیر از طفلی مرا سبز شد چون پسته مغز استخوان در زیر پوست

3 چون نوازش دیدم از دردش دلی خالی کنم همچو دف تا کی نهان دارم فغان در زیر پوست

4 بی تو شبها از هجوم درد بیمار ترا می تپد چون نبض جسم ناتوان در زیر پوست

1 بسکه گرد کلفتش بسته است راه از شش جهت چون لحد تنگست بر دل دستگاه از شش جهت

2 همچو بوی غنچه از یاد تو هر شب تا سحر گشته ما را بستر گل تکیه گاه از شش جهت

3 هر طرف دیوانه سان زان روی می بینم که هست جلوهٔ دیدار مقصود نگاه از شش جهت

4 تیره روزان تو را از تنگنای آسمان بسته شد مانند خون مرده را از شش جهت

1 گل در چمن چو عارض او دلفریب نیست گویم برهنه سرو چو او جامه زیب نیست

2 از دود آه کرده سیه خیمه ها بلند در گرم سیر عشق دل ما غریب نیست

3 در آرزوی آنکه غبار رهت شود یک گل زمین کجاست که حسرت نصیب نیست

4 در باغ ناز خار چمن خوارتر بود با غنچه ای که سوز دل عندلیب نیست

1 از صفای خاطر ما هیچکس آگاه نیست عکس را در خلوت آیینهٔ ما راه نیست

2 فارغ از قید عبادت نیست در عالم دلی این نگین را نقش شیر از بندهٔ درگاه نیست

3 قامت خم بسته از حرص آنکه از طول امل رشتهٔ قلاب صید مطلبش کوتاه نیست

4 داغ خواری لازم روی طلب افتاده است دعوی ما را دلیل روشنی چون ماه نیست

1 دیده از فیض تو پریخانه شده است نکته از جوش تماشای تو دیوانه شده است

2 می پرستان همه وارسته ز بند خویشند خط آزادی دلها خط پیمانه شده است

3 نرسیدی دمی ای بخت به فریاد دلم بهر خواب تو مگر ناله ام افسانه شده است

4 در هوای طلب وصل تو ای شمع نگاه نفس سوخته خاکستر پروانه شده است