آتش به جان فکنده رخت آفتاب از جویای تبریزی غزل 132
1. آتش به جان فکنده رخت آفتاب را
زلف تو کرده خون به جگر مشک ناب را
...
آب شد دریا ز شرم دیدهٔ از جویای تبریزی غزل 133
1. آب شد دریا ز شرم دیدهٔ گریان ما
کوه را چون ابر می پاشد زهم افغان ما
...
بر نمی تابید شرم او حضور از جویای تبریزی غزل 134
1. بر نمی تابید شرم او حضور شمع را
داشت بزمش چون گهر از خویش نور شمع را
...
چنان کز شهد و شکر نقل از جویای تبریزی غزل 135
1. چنان کز شهد و شکر نقل نوشین می‌شود پیدا
چو لب بر لب گذاری جان شیرین می‌شود پیدا
...
دل ندارد تاب صحبت های از جویای تبریزی غزل 136
1. دل ندارد تاب صحبت های نامانوس را
ره مده در بزم رندان زاهد سالوس را
...
نادیدن جمال تو مشکل بود از جویای تبریزی غزل 137
1. نادیدن جمال تو مشکل بود مرا
مژگان بهم زدن تپش دل بود مرا
...
باز مستی کرده خون آشام از جویای تبریزی غزل 138
1. باز مستی کرده خون آشام چشمان ترا
در فشار دل ید طولاست مژگان ترا
...
شب خیالم به خواب دید ترا از جویای تبریزی غزل 139
1. شب خیالم به خواب دید ترا
چقدرها به بر کشید ترا
...
آه از بیداد چرخ دون که از جویای تبریزی غزل 140
1. آه از بیداد چرخ دون که گردید از جفا
آتش افروز بلا در دودمان مصطفا
...
چشم وحدت بین چو بگشاییم از جویای تبریزی غزل 141
1. چشم وحدت بین چو بگشاییم ما همچون حباب
فارغ از خود عین دریاییم ما همچون حباب
...
شد از یاد گل رویی دلم حسرت از جویای تبریزی غزل 142
1. شد از یاد گل رویی دلم حسرت نصیب امشب
بود پرواز رنگ می به بال عندلیب امشب
...
رشک آیدم به عشق خداداد از جویای تبریزی غزل 143
1. رشک آیدم به عشق خداداد عندلیب
در ناله نیست هیچ کس استاد عندلیب
...