ز جوش باده چو گرددترانه گو لب خم از جامی غزل 358
1. ز جوش باده چو گرددترانه گو لب خم
درآن ترانه کنم صوفیانه خود را گم
...
1. ز جوش باده چو گرددترانه گو لب خم
درآن ترانه کنم صوفیانه خود را گم
...
1. زخط سبز خطان سبزه چون کند شادم
دهد شکوفه ز موی سفید خود یادم
...
1. برخیز تا به جانب گلشن گذر کنیم
پیش سنان خار غم از گل سپر کنیم
...
1. هر دم از کوی تو خواهم من شیدا بروم
جان سپارم به سگانت تن تنها بروم
...
1. برون خرام که تا در ره تو خاک شوم
روا مدار کزین آرزو هلاک شوم
...
1. کردی ز راندگان در خود شماره ام
در کوی تو نه سگ نه گدایم چه کاره ام
...
1. خوش آنکه آینه سان رو به روی آن پسر افتم
فروغ حسن ازل بینم و به سجده درافتم
...
1. از نهانخانه وصل تو جدا افتادم
بین کجا بودم ازین پیش و کجا افتادم
...
1. گر ز بار غم هجر تو به تنگ است دلم
چه کنم قطره خون است نه سنگ است دلم
...
1. ای روشن از فروغ رخت خانه دلم
نقد غم تو گنج به ویرانه دلم
...
1. من بسی خوبان عالم دیده ام
چون تو در عالم کسی کم دیده ام
...
1. روز مردن کز وصال دوستان دل برکنم
از همه آسان ولیکن از تو مشکل برکنم
...