خاکیست زر که رنگ دهد پرتو خورش از جامی غزل 263
1. خاکیست زر که رنگ دهد پرتو خورش
از زر کسی که تاج کند خاک بر سرش
...
کمانداری که در قتلم بود تعجیل تأخیرش از جامی غزل 264
1. کمانداری که در قتلم بود تعجیل تأخیرش
نه تیرش را ز دل کندن توانم نی دل از تیرش
...
نازک اندامی که هست آسیب تن پیراهنش از جامی غزل 265
1. نازک اندامی که هست آسیب تن پیراهنش
جانم آزارد ز آسیبی که آید بر تنش
...
آن که بر خیل بتان ساخت خدا پادشهش از جامی غزل 266
1. آن که بر خیل بتان ساخت خدا پادشهش
سرمه اهل نظر باد غبار سپهش
...
جان و دل پیوند کن با یار بی مانند از جامی غزل 267
1. جان و دل پیوند کن با یار بی مانند خویش
هرچه غیر از عشق او بند است بگسل بند خویش
...
دادی ز لطف خوی مرا با وصال خویش از جامی غزل 268
1. دادی ز لطف خوی مرا با وصال خویش
وانگه نهفتی از نظر من جمال خویش
...
ای دل متاع جان به لب لعل یار بخش از جامی غزل 269
1. ای دل متاع جان به لب لعل یار بخش
نقد خرد به جام می خوشگوار بخش
...
ای کرده ز حال من فراموش از جامی غزل 270
1. ای کرده ز حال من فراموش
چون جان که کند ز تن فراموش
...
بتی که از همه پوشیده ماند لطف تنش از جامی غزل 271
1. بتی که از همه پوشیده ماند لطف تنش
نگشته محرم او کس برون ز پیرهنش
...
برلب رسید جان که به جانان فرستمش از جامی غزل 272
1. برلب رسید جان که به جانان فرستمش
شد جمله درد دل که به درمان فرستمش
...
از یمن عشق سوره یوسف به حکم نص از جامی غزل 273
1. از یمن عشق سوره یوسف به حکم نص
شد از میان جمله سور« احسن القصص »
...
هست خالی ز سبحه دست خواص از جامی غزل 274
1. هست خالی ز سبحه دست خواص
همچو سبحه ز گوهر اخلاص
...