فاتحة الشباب - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 ما احسن بالک ای جهان گشته حمام گاهی به عراق می روی گاه به شام

2 جز تو که برد نکرده در راه مقام از عاشق مهجور به معشوق پیام

1 ماییم و دل تنگ تر از حلقه «میم » در زیر جفا و جور چون نقطه «جیم »

2 حاشا که چو «بی » کناره جوید ز بلا چون «لام الف » ار شود سراپا به دو نیم

1 عمری به هوس باد هوا پیمودم در هر کاری خون جگر پالودم

2 در هر چه زدم دست ز غم فرسودم دست از همه بازداشتم آسودم

1 گر در سفرم تویی رفیق سفرم ور در حضرم تویی انیس حضرم

2 هر جا که نشینم و به هر جا گذرم جز تو نبود هیچ مراد دگرم

1 رفت آنکه به قبله بتان روی آرم حرف غمشان به لوح دل بنگارم

2 آهنگ جمال جاودانی دارم حسنی که نه جاودان ازان بیزارم

1 خون می گریم وز تو چه پنهان دارم کز بهر چه این دو چشم گریان دارم

2 هر چند دلی به وصل شادان دارم صد داغ بر آن ز بیم هجران دارم

1 گه در هوس روی نکو آویزم گه در سفر زلف مشکبو آویزم

2 القصه ز هر چه رنگ و بویی یابم از حسن تو فی الحال در او آویزم

1 بهر تو به بر و بحر بشتافته ام هامون ببریده کوه بشکافته ام

2 از هر چه رسیده پیش رو تافته ام تا ره به حریم وصل تو یافته ام

1 هر جا گذرم نوای عشقت شنوم بر خوان بلا صلای عشقت شنوم

2 در دشت روم نفیر درد تو کشم با کوه آیم صدای عشقت شنوم

1 از زلف تو تاری نربودم رفتم وز لعل تو رازی نشنودم رفتم

2 زنگ غمت از دل نزدودم رفتم القصه چنان کامده بودم رفتم