فاتحة الشباب - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 مسکین دل من بر آتش عشق گداخت واندر طلب تو نقد هستی درباخت

2 آخر خود را به وصل لایق نشناخت بنشست و به داغ و درد دوری در ساخت

1 دور از رخ تو منم ز جان بگذشته صد نامه غم ز خون دل بنوشته

2 گاهی جگرم ز دست دل خون گشته گاهی دلم از خون جگر آغشته

1 ای سرو سهی که کس به پایت ننشست در سایه قد دلربایت ننشست

2 در باغ خیال دل بسی تازه نهال بنشاند ولی یکی به جایت ننشست

1 ای کرده نهان ز سایلت خوان عطا دریوزه احسان و تمنای عطا

2 چون هست دلت به مرکز عدل محیط زان صورت حیف را خطی خواند خطا

1 آن را که زمین کشد درون چون قارون نی موسیش آورد برون نی هارون

2 فاسد شده را ز روزگار وارون لایمکن ان یصلحه العطارون

1 زین پیش رهی بود ز بغداد نیاز موصل به حریم وصل آن کعبه راز

2 داریم ز شاه همدان چشم که باز ایمن شود از حرامی آن راه دراز

1 ای دل تا کی فضولی و بوالعجبی از من چه نشان عافیت می طلبی

2 سرگشته بود خواه ولی خواه نبی در وادی ما ادری ما یفعل بی

1 ماییم به راه عشق پویان همه عمر وصل تو به جد و جهد جویان همه عمر

2 یک چشم زدن خیال تو پیش نظر بهتر که جمال خوبرویان همه عمر

1 بحری ست کف جود شه کوه وقار هرگز نفتد به غیر گوهر به کنار

2 موجش به عراق چون گهر کرد نثار جامی به هرات ازان گهر چیده هزار

1 دل تا در دلبر به تظلم شده باد تن بر درش از در ترحم شده باد

2 چون نیست حجاب او به جز هستی ما در هستی او هستی او گم شده باد