فاتحة الشباب - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 ماییم به موج خیز حرمان شده غرق چیزی نه به جز رعونت و حیله و زرق

2 ای کاش نمی یافت ره از لجه جمع کشتی وجود ما سوی ساحل فرق

1 هر روز روم سوی گلستان غمناک چون غنچه گریبان صبوری زده چاک

2 باشد که بگوید گل نورسته ز گل با من خبری زان گل نورفته به خاک

1 ای لاله دلسوخته دامن چاک داری رخی از داغ درون آتشناک

2 از خاک ز نو برآمدی چیست خبر زان گل که به تازگی فرو رفته به خاک

1 کردم به طواف خانه یار آهنگ سنگی دیدم نهاده آنجا بر سنگ

2 چون بود تهی ز یار ناکرده درنگ واگر دیدم سنگ زنان بر دل تنگ

1 بگذر به دیار یارم ای پیک شمال بر خاک رهش به جای من دیده بمال

2 ور قصه حال من کند از تو سوال قل مات من الهجر علی اصعب حال

1 ای چارده ساله مه که در حسن و جمال همچون مه چارده رسیدی به کمال

2 یارب نرسد به حسنت آسیب زوال در چارده سالگی بمانی صد سال

1 در دیده عیان تو بوده ای من غافل در سینه نهان تو بوده ای من غافل

2 از جمله جهان تو را نشان می جستم خود جمله جهان تو بوده ای من غافل

1 ای برده غمت شادی صد ساله ز دل هرگز نرود داغ تو چون لاله ز دل

2 روزی که به دل داغ تو با خاک برم لاله ز گلم برآید و ناله ز دل

1 گویم نفسی دار ز من پاس ای دل کز شرط ره است پاس انفاس ای دل

2 آن را که نه حق شناس و حق بین باشد تا بتوانی مبین و مشناس ای دل

1 افلاک بود قسی حوادث چو سهام رامی حق و آماجگه افراد انام

2 هشدار که سر کار شد گفته تمام وز دایره رضا منه بیرون گام