فاتحة الشباب - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 یارب دلم از بتان سرکش برهان وز خط خوش و عارض مهوش برهان

2 یعنی که جمال خویش بیرون ز همه بنمای و مرا ازین کشاکش برهان

1 رخ بنمایی که ماه گردون است این لب بگشایی که لعل میگون است این

2 سر تا قدمت ز یکدگر خوب تر است سبحان الله چه شکل موزون است این

1 آمد سحری به خوابم آن قره عین تابان ز دو زلف او دو رخ کالقمرین

2 می ریخت ز دیده اشک و می گفت به ناز جامی چونی علی مقاسات البین

1 آن را که زمین کشد درون چون قارون نی موسیش آورد برون نی هارون

2 فاسد شده را ز روزگار وارون لایمکن ان یصلحه العطارون

1 تاریخ جهان که قصه خرد و کلان درج است در آن چه شهریاران چه یلان

2 در هر ورقش بخوان که فی عام کذا قد مات فلان و فلان و فلان

1 خواهی به بهار گیر خواهی به خزان کس نیست به جز چنار صباغ رزان

2 آری دستش به عادت رنگرزان گه سبز و گهی زرد ازان ست ازان

1 گل نیست ز تو به سرخرویی افزون لیکن آمد با تو به دعوی بیرون

2 زین جرم صبا ز شاخش آویخت نگون با چهره دویدش از نگونساری خون

1 هر فصل گلی کز اثر چرخ برین آید ز زمین گلی برون پرده نشین

2 آیم به سر خاک تو شاید با گل همراه برون آمده باشی ز زمین

1 ای صفوت روح اعظم آیینه تو وی ظلمت خاک آدم آیینه تو

2 روی دگر است در هر آیینه تو را ای هژده هزار عالم آیینه تو

1 ای حسن بتان ماه سیما از تو وی جانب شان میل دل ما از تو

2 خون شد دل ما ز دست ایشان یا رب زیشان نالیم یا ز خود یا از تو