فاتحة الشباب - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 حق فاعل و هر چه جز حق آلات بود تأثیر ز آلت از محالات بود

2 هستی که مؤثر حقیقی ست یکی ست باقی همه اوهام و خیالات بود

1 نی غنچه باغ من طراوت گیرد نی شربت عیش من حلاوت گیرد

2 از خم سعادتم اگر باده دهند در ساغر من رنگ شقاوت گیرد

1 با طبل اجل کوس نمی دارد سود صیت کی و کاووس نمی دارد سود

2 زین غم همه انفاس من افسوس شده ست افسوس که افسوس نمی دارد سود

1 عاشق چو شوی تیغ به سر باید خورد زهری که رسد همچو شکر باید خورد

2 هر چند تو را بر جگر آبی نبود دریا دریا خون جگر باید خورد

1 دلخسته و سینه چاک می باید شد وز هستی خویش پاک می باید شد

2 آن به که به خود خاک شویم اول کار چون آخر کار خاک می باید شد

1 دل تا در دلبر به تظلم شده باد تن بر درش از در ترحم شده باد

2 چون نیست حجاب او به جز هستی ما در هستی او هستی او گم شده باد

1 ای روی تو گل دهان و لب نقل و نبیذ عیش همه از لذت وصل تو لذیذ

2 تا چشم بد زمانه ماند ز تو دور از دست منت باد به گردن تعویذ

1 ای چشم من از نور رخت چشمه نور سر من از اسرار غمت جای سرور

2 ظاهر به تو گشت جمله ذرات و تو را خورشید صفت در همه ذرات ظهور

1 دور از رخت ای سنگدل سیمینبر لم یبق من الوجود عین و اثر

2 هر چند که تلخ و جان ستان باشد مرگ والله نواک منه ادهی وامر

1 چشم تو که ریخت خون صد خسته جگر در ماتمشان کبود پوشید مگر

2 نی نی غلطم که در گلستان رخت یک جای دمید نرگس و نیلوفر