فاتحة الشباب - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 ای با رخت انوار مه و خور همه هیچ با لعل تو سلسبیل و کوثر همه هیچ

2 بودم همه بین چو تیزبین شد چشمم دیدم که همه تویی و دیگر همه هیچ

1 در رنج خمار بودن ای یار ملیح جهل است به حکم عقل والجهل قبیح

2 چون دفع خمار جز به می نتوان کرد درده قدحی که الضرورات تبیح

1 تا کی ز رخت پرده گشایم گستاخ وز لعل لبت بوسه ربایم گستاخ

2 زین پس قدم از تارک سرخواهم ساخت تا چند به پا سوی تو آیم گستاخ

1 المنة لله که نه شیخم نه مرید نی طالب علم و نه مدرس نه معید

2 فارغ ز جهانیان چه زیرک چه بلید در زاویه ای نشسته ام فرد و وحید

1 آن شاهد غیبی ز نهانخانه بود زد جلوه کنان خیمه به صحرای نمود

2 از زلف تعینات بر عارض ذات هر حلقه که بست دل ز صد حلقه ربود

1 هر صورت دلکش که تو را روی نمود خواهد فلکش زود چشم تو ربود

2 رو دل به کسی ده که در اطوار وجود بوده ست همیشه با تو و خواهد بود

1 زان جنبش و کوشش که دل خسته نمود چون در ره جست و جوی کاری نگشود

2 در سایه ممدود شهنشاه ودود رفتم خفتم چو کاهل پای مرود

1 بر روی زمین به تازگی سبزه دمید بر صفحه خاک شد خط سبز پدید

2 گویی ز سفرکنندگان زیر زمین با روی زمینیان خطی تازه رسید

1 بر گوشه چشم تو که چشمش مرساد دانی ز چه خاست آن کبودی که فتاد

2 مشاطه حسن دید چشم سیهت شرمنده شد و سرمه به یک گوشه نهاد

1 یارب برهانیم ز حرمان چه شود راهی دهیم به کوی عرفان چه شود

2 بس گبر که از کرم مسلمان کردی یک گبر دگر کنی مسلمان چه شود