فاتحة الشباب - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 هستی همه ذلت و هوان است و ضعه زین مرحله هر که رفت الله معه

2 بگذر به زمین نیستی تا یابی فی الارض مراغما کثیرا و سعه

1 حیران شده ام که میل جان با تن چیست واندر گل تیره این دل روشن چیست

2 عمری ست که با هزار من هستی من من می گویم ولی ندانم من چیست

1 با طبل اجل کوس نمی دارد سود صیت کی و کاووس نمی دارد سود

2 زین غم همه انفاس من افسوس شده ست افسوس که افسوس نمی دارد سود

1 آن را که نه عاشق است از یار چه حظ وان را که نه مشتاق ز دیدار چه حظ

2 نابینا را چو چشم عالم بین نیست ز الوان چه تمتع و ز انوار چه حظ

1 در دعوی لاف معنی از من بگریخت خوش آنکه ز مدعی رهزن بگریخت

2 هر جا ز در خانه درآمد دعوی معنی به شتاب از ره روزن بگریخت

1 بگذر به دیار یارم ای پیک شمال بر خاک رهش به جای من دیده بمال

2 ور قصه حال من کند از تو سوال قل مات من الهجر علی اصعب حال

1 بر مسند ناز خفته ای با دگران صد گوهر راز سفته ای با دگران

2 با من سخن ار نگویی این بس که رسد در گوش من آنچه گفته ای با دگران

1 نی غنچه باغ من طراوت گیرد نی شربت عیش من حلاوت گیرد

2 از خم سعادتم اگر باده دهند در ساغر من رنگ شقاوت گیرد

1 دل خسته و جان فگار و مژگان خونریز رفتم به دیار آن مه مهرانگیز

2 من جای نکرده گرم گردون به ستیز زد بانگ که هان چند نشینی برخیز

1 شد فصل بهار و گشتم از غصه هلاک دارم جگری کباب و چشمی نمناک

2 گلها همه سر ز خاک بیرون کردند الا گل من که سر فرو برد به خاک