فاتحة الشباب - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 نی بر دل ما ز هیچ یاری باری ست نی بر دل هیچ کس ز ما آزاری ست

2 از کسوت فخر و عار عاری شده ایم ما را نه به کس فخر و نه از کس عاری ست

1 باز آ که عظیم دردناکم ز غمت پیراهن صبر کرده چاکم ز غمت

2 افتاده میان خون و خاکم ز غمت القصه بطولها هلاکم ز غمت

1 مسکین دل من بر آتش عشق گداخت واندر طلب تو نقد هستی درباخت

2 آخر خود را به وصل لایق نشناخت بنشست و به داغ و درد دوری در ساخت

1 با زلف تو نافه را سر مسکینی ست با روی تو ماه رسته از خودبینی ست

2 شیرین لب خود مگز که آن تبخاله کافتاده بر آن لب همه از شیرینی ست

1 بی تاب شد از تب ورق نسرینت بی آب ز تبخاله لب شیرینت

2 تو خفته به سان چشم و من چون ابرو با پشت خمیده بر سر بالینت

1 فارقت و لاحبیب لی الا انت احباب چنین کنند احسنت احسنت

2 ظن می بردم که در فراقم بکشی والله لقد فعلت ما کنت ظننت

1 هر دیده که روزی به جمالت نگریست چون از تو جدا ماند چرا خون نگریست

2 هر چند که بی تو زنده ام حیرانم زان کس که رخ تو دید و دور از تو بزیست

1 افسوس که دلبر پسندیده برفت دامن ز کفم چو عمر درچیده برفت

2 از دیده برفت خون ز دل نیز بلی از دل برود هر آنچه از دیده برفت

1 ای سرو سهی که کس به پایت ننشست در سایه قد دلربایت ننشست

2 در باغ خیال دل بسی تازه نهال بنشاند ولی یکی به جایت ننشست

1 تا چند کنی بحث قدیم و محدث تا چند دهی شرح معاد و مبعث

2 یک عین قدیم بین در اطوار ظهور آنگاه بدوز لب که تم المبحث