فاتحة الشباب - غزلیات در دیوان اشعار جامی

1 برون ران ای سوار شوخ و قلب صد سپه بشکن برافکن برقع از رخسار و قدر مهر و مه بشکن

2 گرفتی کشور جان‌ها به سلطانی علم برکش تو را شد لشکر دل‌ها سپاه پادشه بشکن

3 گشاد کار ما خواهی لب شکرفشان بگشا شکست حال ما جویی سر زلف سیه بشکن

4 به حسن خویش نازد مهر از بهر خدای ای مه مپوش آن عارض و بازار او هر چاشتگه بشکن

1 به لطف قد ره دلها زد آن مه زهی لطف قد اعلی الله قدره

2 به هر وجهی سخن زان روی گویم که خوش باشد سخن های موجه

3 مرا با آن دهان سریست پنهان کسی از سر درویشان چه آگه

4 به حلق تشنه ام تیغ تو بگذشت دم بسمل چو آب الحمدلله

1 ز نعل مرکب تو بر زمین نشان دیدن خجسته تر که مه نو بر آسمان دیدن

2 به شب مهی و به روز آفتاب چهره مپوش که جز به روی تو مشکل بود جهان دیدن

3 خوش است دل به ملاقات رهروان درت چه چیز گمشده را به ز کاروان دیدن

4 ز بس که سینه به ناخن همی کنم ز غمت توان ز چاک گریبانم استخوان دیدن

1 من و فکر تو چه بینم به جمال دگران هم خیال تو مرا به که وصال دگران

2 غیرتم بر تو چنان است که گر دست دهد نگذارم که درآیی به خیال دگران

3 به محالات رقیبان چه نهی سمع قبول حال ما گوش کنی به که محال دگران

4 روز و شب تشنه جگر خاک درت بوسه زنم من که لب تر نکنم ز آب زلال دگران

1 ای فلک تا کی دل و جان خرابی سوختن ذره ای را در فراق آفتابی سوختن

2 گر شود خورشید رویت را همه عالم حجاب از دل گرمم به هر آهی حجابی سوختن

3 صد سلامت بیش گفتم یکره آن لب رنجه کن چندم آخر در تمنای جوابی سوختن

4 عشرتی باشد به بزم شمع رخساری چو تو گه به نازی مردن و گاه از عتابی سوختن

1 گر چه تنگ آمد دل از فکر محال انگیختن هم به وصف آن دهان خواهم خیال انگیختن

2 نیست امکان باغبان گلشن فردوس را از قد ناز تو نازک تر نهال انگیختن

3 دوست دشمن بخت بی فرمان فلک نامهربان چون توانم یارب اسباب وصال انگیختن

4 بلبل بی صبر و دل شد خاک در راه نیاز همچنان گل بر سر غنج و دلال انگیختن

1 پرده ز رخ برفکن جامه جان چاک کن طرفه کله برشکن تاج سران خاک کن

2 خار و خس کوی دوست به ز گل است ای رفیق نخل سر خاک من زان خس و خاشاک کن

3 در خور صید تو نیست این تن چون موی من لیک اگر نگسلد رشته فتراک کن

4 ناله و فریاد من نیست ز سوز جگر یا دهنم را بدوز یا جگرم چاک کن

1 حبذا پیر مغان کز فیض جام پاک او خاک را باشد نصیب ای جان پاکان خاک او

2 گر چه رخش همتش جولان برون زین عرصه داشت خویش را بستم به صد سالوس بر فتراک او

3 باغبان روضه قدر باده گر بشناختی بر کنار چشمه کوثر نشاندی تاک او

4 رفتم آن خاک در از مژگان پی تسکین شوق آتش من تیزتر گشت از خس و خاشاک او

1 ای ز ابروانت متصل عشاق را محراب دو با غمزه و چشم تو دل قربان یکی قصاب دو

2 مقصود ما زان ابروان باشد سجود روی تو قبله نباشد جز یکی گرچه بود محراب دو

3 بگشای برقع زان دو رخ تا چشم انجم بر زمین بیند به عکس آسمان خورشید عالمتاب دو

4 تنها یکی تن چون کشم از تو عنان دل چنین کز زلف مشکین سوی او افکنده ای قلاب دو

1 دلم شبها کشد زان دام زلف آه بهذا نال زلفی دام زلفاه

2 به فکر زلف تو عمرم سر آمد زهی فکر دراز و عمر کوتاه

3 تویی دلخواه من تا رخ نمودی روا شد کام من بر وجه دلخواه

4 کله کج نه که ترکی چون تو رعنا نمی بینم درین فیروزه خرگاه