هر بامداد کان مه راند سواره بیرون از جامی غزل 776
1. هر بامداد کان مه راند سواره بیرون
آید ز شهر خلقی بهر نظاره بیرون
...
1. هر بامداد کان مه راند سواره بیرون
آید ز شهر خلقی بهر نظاره بیرون
...
1. مرو زین چشم تر ای اشک خونین دمبدم بیرون
شدم رسوا منه دیگر ز فرمانم قدم بیرون
...
1. باز ترکش بسته آن ترک سوار آمد برون
ای فدایش جان که بر عزم شکار آمد برون
...
1. بازم اندیشه یاری ست که گفتن نتوان
بر دل از وی غم و باریست که گفتن نتوان
...
1. یافتن پیش تو راهی نتوان
سویت از دور نگاهی نتوان
...
1. ای فلک تا کی دل و جان خرابی سوختن
ذره ای را در فراق آفتابی سوختن
...
1. گر چه تنگ آمد دل از فکر محال انگیختن
هم به وصف آن دهان خواهم خیال انگیختن
...
1. ز نعل مرکب تو بر زمین نشان دیدن
خجسته تر که مه نو بر آسمان دیدن
...
1. مرا تا کی ز کشتن بیم کردن
خوشا پیش تو جان تسلیم کردن
...
1. برون ران ای سوار شوخ و قلب صد سپه بشکن
برافکن برقع از رخسار و قدر مهر و مه بشکن
...
1. بیا وز لب لعل جامم بگردان
دل از باده لعل فامم بگردان
...
1. شدم بهر تو خاک راه خوبان
یکی زین سو خرام ای شاه خوبان
...