فاتحة الشباب - غزلیات در دیوان اشعار جامی
1 خوبان هزار و از همه مقصود من یکی ست صد پاره گر کنند به تیغم سخن یکی ست
2 خوش مجمعی ست انجمن نیکوان ولی ماهی کز اوست رونق آن انجمن یکی ست
3 خواهیم بهر هر قدمش تحفه دگر لیکن مقصریم که جان در بدن یکی ست
4 گشتم چنان ضعیف که بی ناله و فغان ظاهر نمی شود که درین پیرهن یکی ست
1 درویش را سرا سر کوی فنا بس است ترک متاع و خانه متاع سرا بس است
2 گو هرگزم ز فرش منقش مباش رنگ پهلو منقش از اثر بوریا بس است
3 گر خازن حرم نزند نعره درای از اشتران قافله بانگ درا بس است
4 نتوان نشستن از تک و پو در طریق عشق آن را که باد پا ندهد دست پا بس است
1 بگذر از توبه و تقوی که همه پندار است در پی مطرب و می باش که کار این کار است
2 صف زده دردکشان پیش در میکده اند زاهد صومعه را وقت پس دیوار است
3 رشته سبحه که از گوهر اخلاص تهی ست مهره اش گر چه هزار است کم از زنار است
4 محتسب را که نهد پا ز حد شرع برون مردم آزار چه گویی که خدا آزار است
1 در همه شهر دلی کو که نه خون کرده توست یا درونی که نه از زخم غم آزرده توست
2 جان ز مژگان تو ریش است و دل از غمزه فگار هر که را می نگرم تیر جفا خورده توست
3 پرده برداشتی از راز من ای چرخ فلک آه ازین بوالعجبی ها که پس پرده توست
4 حرص نرگس نگر ای غنچه که با آن زر و سیم روز و شب چشم طمع دوخته بر خرده توست
1 چرخ را جامی نگون دان کز می عشرت تهی ست باده از جام تهی جستن نشان ابلهی ست
2 مرد جاهل جاه گیتی را لقب دولت نهد همچنان کاماس بیند طفل و گوید فربهی ست
3 از بقا گردون قبایی بر قد یک تن ندوخت خلعتی بس فاخر آمد عمر عیبش کوتهی ست
4 نیست شاخ میوه دار ایمن ز سنگ ناکسان خوش تهیدستی که او آزاده چون سرو سهی ست
1 ای صفات تو نهان در تتق وحدت ذات جلوه گر ذات تو از پرده اسما و صفات
2 ما گرفتار جهت از تو نشان چون یابیم ای سراپرده اجلال تو بیرون ز جهات
3 از ندای تو درافتاد صدایی به حرم خاست صد نعره لبیک ز اهل عرفات
4 مشرب زهد کجا چاشنی عشق کجا آن یکی ملح اجاج آمد و این عذب فرات
1 ساقی بیا و باده ده اکنون که فرصت است مطرب بزن ترانه که فرصت غنیمت است
2 چشمم به روی شاهد و گوشم به بانگ چنگ ای پندگو برو که نه جای نصیحت است
3 جان مرا ز مرهم راحت نشان مپرس کز عاشقی نصیبه او داغ محنت است
4 پیکان آبدار که آید ز دست دوست بر عاشقان سوخته بارا رحمت است
1 می زند مشت به رویم که مبین سوی حبیب هیچ کس نیست چو من مشتکی از دست رقیب
2 گر نهد دست به نبض من محرور زند شعله چون شمع ز تاب تبم انگشت طبیب
3 هر که را عشق تو آداب خرد بر هم زد نیست ممکن که مودب شود از پند ادیب
4 روز آدینه به مقصوره درآ تا خواند خطبه سلطنت حسن به نام تو خطیب
1 ای درت کعبه ارباب نجات قبلتی وجهک فی کل صلات
2 بر سر کوی تو ناکرده وقوف حاجیان را چه وقوف از عرفات
3 رفته آوازه قند تو به مصر کوزه خود زده بر سنگ نبات
4 غم عشاق تو آخر نشود انزل الله علیهم برکات
1 قربان شدن به تیغ جفای تو عید ماست جان می دهیم بهر چنین عید عمرهاست
2 آن را که دید شکل خوشت بامداد عید پروای عید و ذوق تماشای او کجاست
3 صد جان فدای قد تو کز جویبار حسن هرگز یکی نهال بدین نازکی نخاست
4 در دیده خاک پای تو گر زانکه هست حیف بر ما مگیر کین گنه از جانب صباست