خردنامه اسکندری در هفت اورنگ جامی

1 به یونان حکیمی فلاطون محل که در علم حکمت نبودش بدل

2 ز گیتی یکی سفله فرزند داشت که با مردم سفله پیوند داشت

3 نمی زد به راه پدر نیم گام بدر بود از آیین حکمت تمام

4 ز حرف ادب دور انگشت او ز نقد مروت تهی مشت او

1 حکیمی ز مردم کناری گرفت ز غارتگران کنج غاری گرفت

2 جز آن غار آرامگاهی نداشت غذا غیر برگ گیاهی نداشت

3 چو کرم بریشم گیاخوار بود به تن از لعابش یکی تار بود

4 گروهی به آن تار دور از گزند به قید ارادت شده پایبند

1 سکندر به سوی ارسطو نوشت که ای فرخ استاد نیکو سرشت

2 دلم تخته کلک تعلیم توست سرم خاک میدان تعظیم توست

3 منم بی تو ای گنج سور و سرور ز سر چشمه حکمت افتاده دور

4 ازان چشمه ام رشح آبی فرست سؤالی که دارم جوابی فرست

1 غریبی ز فضل و هنر بهره ور تن از جامه خالی کف از سیم و زر

2 به شهر دگر شد ز تنگی مقیم که بود اندر او شهریاری حکیم

3 به خلق کریمانه بنواختش به شغل قضا محترم ساختش

4 به سر برد یکچند مشغول کار ز ناگه بر او تیره شد روزگار

1 گهرسنج این گنج گوهرفشان چنین می دهد از سکندرنشان

2 که چون این خردنامه ها را نوشت به دل تخم اقبال جاوید کشت

3 به ملک عدالت علم برکشید به حرف ضلالت قلم درکشید

4 به کشور ستانی عنان تاب داد ز کشور ستانان سنان آب داد

1 فلاطون که فر الهیش بود ز دانش به دل گنج شاهیش بود

2 گشاد از دل و جان یزدان شناس زبان را به تمهید شکر و سپاس

3 وز آن پس به هر زیرک تیزهوش شد از گنج اسرار گوهرفروش

4 که ای اولین تخم این کشتزار پسین میوه باغ هفت و چهار

1 ز هرمس که هر مس زر ناب کرد جهان پر گهرهای نایاب کرد

2 به ما درس حکمت چنین آمده ست سزاوار صد آفرین آمده ست

3 که ای مهبط فضل جان آفرین نمودار صنع جهان آفرین

4 به دانشوری شکر نعمت گزار گه شکر بر نعمت کردگار

1 خرد جمله لب شد زمین بوس را زمین بوسی اسقلینوس را

2 حکیمی که چون لب به حکمت گشاد ز طبع گهربارش این نکته زاد

3 که ای غرقه نعمت ایزدی گرفتار کفران ز نابخردی

4 ببین نعمت و شکر نعمت بگوی ببین زلت و دل ز زلت بشوی

1 یکی روز پرویز و شیرین به هم نشسته چو خورشید و پروین به هم

2 ز ناگه به رسم هواخواهیی برآورد دریایی ماهیی

3 نه ماهی که زیبا طلسمی ز سیم نموداری از صنع دانا حکیم

4 تر و تازه چون ساعد نیکوان ربوده دل از دست پیر و جوان

1 به عمان یکی مرغ فرتوت بود که از ماهیش قوت و قوت بود

2 به جز ساحل بحر منزل نداشت به جز ماهی از صید حاصل نداشت

3 به قصدش همه چشم بودی چو دام که چون شست از وی رسیدی به کام

4 چنان شد بر او ضعف پیری درست که اسباب صیادیش گشت سست