سبحة‌الابرار در هفت اورنگ جامی
1 ای ملک زاده اقلیم وجود پدرت خیل ملک را مسجود
2 سایبان حرمت چرخ برین تختگاه قدمت گوی زمین
3 «ولقد کرمنا» تاج سرت «وحملناهم » رخش سفرت
4 کوه در خدمت تو بسته کمر کان پی زینت تو داده گهر
1 خارکش پیری با دلق درشت پشته خار همی برد به پشت
2 لنگ لگان قدمی برمی داشت هر قدم دانه شکری می کاشت
3 کای فرازنده این چرخ بلند وی نوازنده دلهای نژند
4 کنم از جیب نظر تا دامن چه عزیزی که نکردی با من
1 ای غمت مایه ده شادی ما بر درت بندگی آزادی ما
2 بنده خاص تو را نیست پسند بر دل از بندگی غیر تو بند
3 فارغ است از دو جهان در دو جهان نه عیان بسته چیزی نه نهان
4 جا گرفته به سر خشک زمین گشته در کوی فنا خاک نشین
1 ای که از طبع فرومایه خویش می زنی گام پی وایه خویش
2 خاطر از وایه خود خالی کن زین هنر پایه خود عالی کن
3 بهر خود گرمی جز سردی نیست سردی آیین جوانمردی نیست
4 چند روزی ز قوی دینان باش در پی حاجت مسکینان باش
1 آن جوانمرد زنی زیبا خواست خانه دل به خیالش آراست
2 لیک ازان پیش که بینند به هم وز پی وصل نشینند به هم
3 آن صنم عارضه ای پیدا کرد بر سر بستر و بالین جا کرد
4 زآتش تب به رخش تاب نماند زآبله در گل او آب نماند
1 ای جوانمردی مردان از تو جنبش راهنوردان از تو
2 ما برای تو جهانگردانیم در وفای تو جوانمردانیم
3 جز به سر نیست جهانگردی ما جز به جان نیست جوانمردی ما
4 فرخ آن کس که سرافرازی یافت در رهت پایه جانبازی یافت
1 ای گرو کرده زبان را به دروغ برده بهتان ز کلام تو فروغ
2 این نه شایسته هر دیده ور است که زبانت دگر و دل دگر است
3 از ره صدق و صفا دوری چند دل قیری رخ کافوری چند
4 روی در قاعده احسان کن ظاهر و باطن خود یکسان کن
1 رهروی کعبه تمنا می داشت لیکنش مادر ازان وا می داشت
2 کعبه اش بود بلی مادر او طوف می کرد به گرد سر او
3 نیک زن رخت چو زین خانه ببست ثمن خانه اش آورد به دست
4 زان ثمن کرد چو آمد به شمار جیب را مخزن پنجه دینار
1 ای ز نورت علم صبح سفید صادقان را به تو خوش صبح امید
2 ما چو صبح از تو به صدقیم علم جز به مهرت ز ازل نازده دم
3 تا به کی جامه جان چاک زنیم علم صدق بر افلاک زنیم
4 انجم اشک چو گردون ریزیم چون شفق اشک به خون آمیزیم
1 ای به خود رسته که چون شاخ گیا می دهد جنبش تو باد هوا
2 تا کی از باد هوا جنبیدن چون هوا نیست خوش آرامیدن
3 هست جنبش ز هوا عادت خس جنبش از بهر خدا باید و بس
4 چون هوا آید جنبش کم کن کوه سان پا به زمین محکم کن