سبحة‌الابرار در هفت اورنگ جامی
1 عربی چند به هم ذوق کنان لب گشادند به نادر سخنان
2 یکی از نجد حکایت می کرد یکی از وجد شکایت می کرد
3 یکی از ناقه و محمل می گفت یکی از وادی و ساحل می گفت
4 یکی از عشق به خوبان عرب یکی از سعی در اسباب طرب
1 ای ز بیمت دل عشاق دو نیم خطر مخلص راه تو عظیم
2 وای مخلص اگرش آید پیش خطر دیدن اخلاص ز خویش
3 دید اخلاص ز خود اشراک است نعت اشراک نه از ادراک است
4 کار مخلص همه نقص است و خلل کسر او تا نه به فتح است بدل
1 ای درم گرد تو بسیار شده دین تو در سر دینار شده
2 گنج جود است کف تو مپسند از هر انگشت بر آنجا دو سه بند
3 دست بسته بود از مرد درشت بهر آزار درم جویان مشت
4 مشت پرز که نماید مدخل مشت پر کرده بود بر سایل
1 آن عرابی به شتر قانع و شیر در یکی بادیه شد مرحله گیر
2 ناگهان جمعی از ارباب قبول شب در آن مرحله کردند نزول
3 خاست مردانه به مهمانیشان شتری برد به قربانیشان
4 روز دیگر ره پیشینه سپرد بهر ایشان شتر دیگر برد
1 ای محیط کرمت عرش صدف عرشیان در طلبت باده به کف
2 ما که لب تشنه احسان توییم کشتی افتاده به طوفان توییم
3 نظر لطف بر این کشتی دار به سلامت برسانش به کنار
4 خیمه ما به سوی ساحل زن صدف هستی ما را بشکن
1 ای کمر بسته به صد حرص چو مور وای تو گر بری این حرص به گور
2 خرمن هستی تو شد جو جو بهر دانه تو چنین در تک و دو
3 چون شود هیچ ندانم حالت دور گردون چو کند پامالت
4 در کمین خانه دوران دو رنگ زخم زد بر دل تو کبر پلنگ
1 می شد آن خاصگی شاه به دشت بر کنار تره زاری بگذشت
2 تره کاری ز قضا بر لب جوی بود ز آلودگی گل تره شوی
3 زان تره هر چه همی ماند در آب طعمه می ساخت حکیمی به شتاب
4 خاصگی گفت بدو کای سره مرد کس ندیدم که بدینسان تره خورد
1 ای به زندان غمت شاد همه بند تو بنده و آزاد همه
2 روی در قبله احسان توییم بندی و بنده فرمان توییم
3 سر ما افسر طاعت ز تو یافت دل ما عز قناعت ز تو یافت
4 حرص ما بر تو ز حد بیرون است هر چه گوییم ازان افزون است
1 ای گذشته سرت از چرخ برین جز به منت ننهی پا به زمین
2 می روی دامن اجلال کشان آستین بر سر کونین فشان
3 گرد راهت که گذشته ست ز میغ داری از دیده خورشید دریغ
4 صد سلام ار شنوی از پس پیش به علیکی نگشایی لب خویش
1 محتشم زاده از نخوت جاه می خرامید ظریفانه به راه
2 به تبختر قدمی برمی داشت وز تکبر علمی می افراشت
3 عارفی پشت دو تا در ژنده دلی از نور الهی زنده
4 گفت کای تازه جوان تند مرو پند سنجیده پیران بشنو