سبحة‌الابرار در هفت اورنگ جامی
1 آن جوانمرد زنی زیبا خواست خانه دل به خیالش آراست
2 لیک ازان پیش که بینند به هم وز پی وصل نشینند به هم
3 آن صنم عارضه ای پیدا کرد بر سر بستر و بالین جا کرد
4 زآتش تب به رخش تاب نماند زآبله در گل او آب نماند
1 کرد آن زال کهنسال سؤال از نبی کای شه فرخنده خصال
2 روز محشر که بهشت آرایند رستگاران به بهشت آسایند
3 شود آن منزل عالی وطنان راحت آباد چو من پیر زنان
4 گفت حاشا که چنان خوش وطنی گردد آرامگه پیرزنی
1 ای که چون روح به تن نزدیکی چون رگ جان به بدن نزدیکی
2 بلکه نزدیکتری از رگ جان لیک دورند ازین فهم کجان
3 قرب تو گر ننهد پیش قدم بازگردد همه عالم به عدم
4 گر ز ما دور نشیند همه کس مایه هستی ما قرب تو بس
1 ای ز تو ملک و ملک رفته ز دست شتران فلک از ذوق تو مست
2 بیم آنست که این هفت و چهار بگسلانند ز مهر تو مهار
3 در بیابان غمت روی نهند جان شیرین به تک و پوی دهند
4 ای خوش آن رهرو از خود رسته رقص دایم ز تو در پیوسته
1 ای جوانمردی مردان از تو جنبش راهنوردان از تو
2 ما برای تو جهانگردانیم در وفای تو جوانمردانیم
3 جز به سر نیست جهانگردی ما جز به جان نیست جوانمردی ما
4 فرخ آن کس که سرافرازی یافت در رهت پایه جانبازی یافت
1 خارکش پیری با دلق درشت پشته خار همی برد به پشت
2 لنگ لگان قدمی برمی داشت هر قدم دانه شکری می کاشت
3 کای فرازنده این چرخ بلند وی نوازنده دلهای نژند
4 کنم از جیب نظر تا دامن چه عزیزی که نکردی با من
1 ای درین خوابگه بی خبران بی خبر خفته چو کوران و کران
2 سر برآور که درین پرده سرای می رسد بانگ سرود از همه جای
3 بلبل از منبر گل نغمه نواز قمری از سرو سهی زمزمه ساز
4 فاخته چنبر دف کرده ز طوق از نوا گشته جلاجل زن شوق
1 ای که از طبع فرومایه خویش می زنی گام پی وایه خویش
2 خاطر از وایه خود خالی کن زین هنر پایه خود عالی کن
3 بهر خود گرمی جز سردی نیست سردی آیین جوانمردی نیست
4 چند روزی ز قوی دینان باش در پی حاجت مسکینان باش
1 می شد آن خاصگی شاه به دشت بر کنار تره زاری بگذشت
2 تره کاری ز قضا بر لب جوی بود ز آلودگی گل تره شوی
3 زان تره هر چه همی ماند در آب طعمه می ساخت حکیمی به شتاب
4 خاصگی گفت بدو کای سره مرد کس ندیدم که بدینسان تره خورد
1 والی مصر ولایت ذوالنون آن به اسرار حقیقت مشحون
2 گفت در مکه مجاور بودم در حرم حاضر و ناظر بودم
3 ناگه آشفته جوانی دیدم نه جوان سوخته جانی دیدم
4 لاغر و زرد شده همچو هلال کردم از وی ز سر مهر سؤال