سبحة‌الابرار در هفت اورنگ جامی

1 عیسی آن روح که این صورت جسم بود بر گنج الهیش طلسم

2 روزی از دل در راحت می زد گام در راه سیاحت می زد

3 دید در کنج یکی دیر خراب خفته ای رخت خرد داده به خواب

4 دیده از نادره دیدن بسته گوش از نکته شنیدن بسته

1 فاضلی وادی برهان پیمای در بیابان جدل جان فرسای

2 عمر در بحث و جدل طی کرده پای یکران عمل پی کرده

3 نه دلش را ز طریقت نوری نه سرش را ز حقیقت شوری

4 صوفیی دید ز آلایش پاک زده در چهره آسایش خاک

1 پورعمران به دلی غرقه نور می شد از بهر مناجات به طور

2 دید در راه سر دوران را قاید لشکر مهجوران را

3 گفت کز سجده آدم ز چه روی تافتی روی رضا راست بگوی

4 گفت عاشق که بود کامل سیر پیش جانان نبرد سجده غیر

1 ای در اسباب جهان پای تو بند ماندن از راه بدین سلسله چند

2 بگسل از پای خود این سلسله را باشد از پی برسی قافله را

3 قافله پی به مسبب برده تو در اسباب قدم افشرده

4 عنکبوت ار نیی از طبع دنی تار اسباب به هم چند تنی

1 بود مردانه زنی در موصل سر جانش به حقیقت واصل

2 همچو خورشید مؤنث در نام لیک در نور یقین مرد تمام

3 رو به محراب عبادت کرده چاک در پرده عادت کرده

4 نه ره خورد به خود داده نه خفت خاطرش فرد ز همخوابی جفت

1 ای درین بتکده طبع فریب برده غوغای بتان از تو شکیب

2 طبع را بند خرد بر پا نه پای اندیشه درین غوغا نه

3 بنگر این انجم و مهر و مه را بت ره گشته خلیل الله را

4 یافتندی به دلش راه قبول گرنه بشکستیشان سنگ افول

1 ای دل اهل ارادت به تو شاد به تو نازم که مریدی و مراد

2 مرد تلوین تو را تمکین نیست شوق مسکین تو را تسکین نیست

3 خواهش از جانب ما نیست درست هر چه هست از طرف توست نخست

4 تا به ناخواست دهی کاهش ما هیچ سودی ندهد خواهش ما

1 ای گل تازه که از باغ الست به جهان آمده ای دست به دست

2 پرده سبز فلک غنچه توست باشد این جامه به قدش ز تو چست

3 باغبان گر چه کند غنچه هوس قصد او جلوه گل باشد و بس

4 گل تویی زن چمن و غیر تو خار شیوه خار پرستی بگذار

1 داشت آن شاه به بالین دو حکیم هر دو دانا و خردمند و کریم

2 لبشان با دم عیسی همدم کفشان راحت هر رنج و الم

3 دست هر یک چو به نبض آوردی دستگیری ضعیفان کردی

4 شاه بیمار ز تغییر مزاج وان دو در کار به تدبیر علاج

1 ای غمت دولت جاوید همه قرب تو غایت امید همه

2 به غمت خاطر نومیدان خوش وز رخت جنت جاویدان خوش

3 مبتلای من و ماییم هنوز مانده در خوف و رجاییم هنوز

4 چون به مایی خود اندر بندیم به تو بی فضل تو چون پیوندیم