زینسان از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 97
1. زینسان که منم بعشق در کیست بگو
در محنت ازینگونه کسی زیست بگو
زلفی از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 98
1. زلفی که همه سال دل و جان برد او
هرگز بوفا سوی کسی ننگرد او
دوشم از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 99
1. دوشم چه شبی بود ز دل تاب شده
وصل آمده و فراق را آب شده
نا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 100
1. نا یافته شهرخی ز وصلش ناگاه
شد سیم به پیلوار خرج آن ماه
در از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 101
1. در باغ شدم قصد سوی می کرده
جام می لعل را پیاپی کرده
گه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 102
1. گه تاب سر زلف مشوش میده
گه عشوه این جان ستمکش میده
دلدار از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 103
1. دلدار کمان دلبری کرد بزه
وافکند بگرد مه بر از مشک زره
از از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 104
1. از بسکه همیکنم بشب ناله و آه
بر چرخ سیاهشد ز آهم رخ ماه
جانا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 105
1. جانا تو چنین بجنگ با من زچه
گر دوست نئی رواست، دشمن زچه
در از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 106
1. در لطف بنکته سخن میمانی
در کینه بمهر تیغ زن میمانی
گر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 107
1. گر دسترسی بسیم و زر داشتمی
با وصل تو دست در کمر داشتمی
ایدل از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 108
1. ایدل اگرم امان جان بایستی
این آب دو دیده ام نهان بایستی