باز از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 1
1. باز طفلان چمن را حله می بافد صبا
نو عروسان طبیعت یافتند از نم نما
آن از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 1
1. آن جرم پاک چیست چو ارواح انبیا
چون روح بالطافت و چون عقل باصفا
زهی از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 3
1. زهی محل رفیعت برون زاوج سما
زهی مقر جلالت فراز چرخ علا
دگر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 4
1. دگر باره چه صنعت کرد باما
سپهر سر کش فرتوت رعنا
بتافت از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 5
1. بتافت از افق ملک و آسمان بقا
دو کوکب ملکی چون دو پیکر جوزا
ای از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 6
1. ای زده لبیک شوق از غایت صدق و صفا
بسته احرام وفا در عالم خوف ورجا
ای از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 7
1. ای مهر تو در میان جان‌ها
وای مهر تو بر سر زبان‌ها
خوش از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 8
1. خوش گوش کرد چرخ و ممالک باینخطاب
کامد نهنک رزم چودریا باضطراب
اگرشکایت از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 9
1. اگرشکایت گویم زچرخ نیست صواب
وگرعتاب کنم بافلک چه سود عتاب
شدست از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 10
1. شدست خاطر و طبع تو کان آتش و آب
نه کان آتش و آبست جان آتش و آب
ای از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 11
1. ای بیش ز رفعت و مناصب
بر تر ز مدارج و مراتب