قصاید در دیوان اشعار جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی

1 آن جرم پاک چیست چو ارواح انبیا چون روح بالطافت و چون عقل باصفا

2 از باد همچو جوشن و از آفتاب تیغ از شبه همچو آینه وز لطف چون هوا

3 نازک دلی لطیف که از جنبش نسیم رویش پر از شکن شود و چشم پر قذا

4 خالی ز نقش و رسم چو صوفی کبود پوش فارغ زرنک و بوی چو پیران پارسا

1 باز طفلان چمن را حله می بافد صبا نو عروسان طبیعت یافتند از نم نما

2 نقشبندان ربیعی خامه ها برداشتند می نگارند از ریاحین هر یکی نقشی جدا

3 یوسف گل برقع از پیش دو عارض بر گرفت تا ‍ذلیخای چمن را تازه شد عهد صبی

4 باد شد پیوند جانها همچو پند عاقلان ابر شد معمار عالم همچو عدل پادشا

1 بتافت از افق ملک و آسمان بقا دو کوکب ملکی چون دو پیکر جوزا

2 دو شاخ دو حه ملک و دو شاه عرصه دین دو ماه برج سعادت دو در بحر سخا

3 دو شمع جمع ملوک و دو چشم روی وجود دو روح قالب عقل و نجم چرخ علا

4 دو جوهر ملکی در دو پیکر فلکی که این ندارد جز آن و آن جز این همتا

1 زهی محل رفیعت برون زاوج سما زهی مقر جلالت فراز چرخ علا

2 وزیر عالم عادل قوام دولت و دین نظام ملت اسلام سید الوزرا

3 خدایگان وزیران مشرق و مغرب ابوالغنایم سعد آن جهان فضل و سخا

4 فلک محل و ملک خوی و مشتری طلعت زمانه فعل و زمین حلم و آفتاب عطا

1 ای زده لبیک شوق از غایت صدق و صفا بسته احرام وفا در عالم خوف ورجا

2 ای زنقص نقض فارغ حکم تو گاه نفاذ وی زننک فسخ ایمن عزم تو وقت مضا

3 ای چو ابراهیم آزر کرده فرزندی فدی وی چو ابراهیم ادهم کرده ملکی رارها

4 ای مسلم منصب میمونت از آسیب غدر وی منزه جامه احرامت از گرد ریا

1 دگر باره چه صنعت کرد باما سپهر سر کش فرتوت رعنا

2 بیک بازی سوی تحت الثری برد برونق رفته کاری چون ثریا

3 چو گفتم کاستقامت یافت کارم زگردون شد چو گردون زیر وبالا

4 جوانمردی غم ما خواست خوردن لگد بر کار زد این پیر رسوا

1 دلم از بار غم خراب شد است رخم از خون دل خضاب شداست

2 دیده پالونه سرشک آمد طبع پیمانه عذاب شد است

3 وه که جانم شکار غم گشتست وه که بختم اسیر خواب شد است

4 تو بظاهر نگه مکن که مرا لفظ چون لؤلؤ خوشاب شداست

1 گر کسی فیض جان همی بخشد شاه گیتی ستان همی بخشد

2 شاه غازی سپهبد اعظم کاشکار و نهان همی بخشد

3 چرخ مرادی حسام دولت و دین که روان را روان همی بخشد

4 آن قدر قدرت قضا قوت که قضا را توان همی بخشد

1 تا صبا در نقشبندی خامه در عنبر زدست صد هزاران لعبت از جیب زمین سر بر زدست

2 ماه منجوق گل اینک کرد از گلبن طلوع شاه چیر لاله اینک نوبتی بردر ز دست

3 خاک چون طوطی خوش جامه سراندر سر نهاد شاخ چون طاوس فردوسی پر اندرپرزدست

4 چشم نرگس نیم خوابست و دهانش پرززر دوش پنداری بنام گل همه شب زرزدست

1 ایکه خورشید ز رای تو منور گردد عالم از نفحه خلق تو معطر گردد

2 خواجه شرق امین الدین صالح که فلک پیش فرمان تو خم گیرد و چنبر گردد

3 جرم خورشید اگر از دل تو نور برد همه ذرات در اقطار هوا زر گردد

4 عقل هر گه در آیینه طبعت نگرد پیش او سردل غیب مصور گردد