گل رفت وداع گل ز جان از جهان ملک خاتون رباعی 97
1. گل رفت وداع گل ز جان باید کرد
از خلق جهان مرا نهان باید کرد
...
ای سرو چمن چیده ز بالای از جهان ملک خاتون رباعی 98
1. ای سرو چمن چیده ز بالای تو درد
نسبت به قد و قامت تو سرو که کرد
...
عشق تو که در جهان همه از جهان ملک خاتون رباعی 99
1. عشق تو که در جهان همه بازی کرد
پیوسته به مقصود سیه بازی کرد
...
دستار چه گر بوی تو از جهان ملک خاتون رباعی 100
1. دستار چه گر بوی تو را برگیرد
چون خضر دگر زندگی از سر گیرد
...
گفتم که دلم همچو از جهان ملک خاتون رباعی 101
1. گفتم که دلم همچو تو یاری گیرد
یا دست من خسته نگاری گیرد
...
در باغ بدیدم صنمی از جهان ملک خاتون رباعی 102
1. در باغ بدیدم صنمی سیمین خد
کز غایت حسن طعنه بر گل می زد
...
چشمت به کرشمه خون از جهان ملک خاتون رباعی 103
1. چشمت به کرشمه خون دلها ریزد
زلفت به قمر عنبر سارا ریزد
...
دل تنگ مشو که جان از جهان ملک خاتون رباعی 104
1. دل تنگ مشو که جان به جانان برسد
و این درد مرا نوبت درمان برسد
...
این درد مرا مگر دوایی از جهان ملک خاتون رباعی 105
1. این درد مرا مگر دوایی برسد
وین ناله به گوش بینوایی برسد
...
آن دوست که آرام دل از جهان ملک خاتون رباعی 106
1. آن دوست که آرام دل ما باشد
گویند که زشتست بهل تا باشد
...
تا آرزوی روی نگارم از جهان ملک خاتون رباعی 107
1. تا آرزوی روی نگارم باشد
در دیده جان ز غم غبارم باشد
...
تا کی دلم از هجر تو از جهان ملک خاتون رباعی 108
1. تا کی دلم از هجر تو پر خون باشد
وز خانه اختیار بیرون باشد
...