تا چند به کوی دوست سرگشته شوی از ملک خاتون رباعی 349
1. تا چند به کوی دوست سرگشته شوی
در سوزن جور دلبران رشته شوی
ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی از ملک خاتون رباعی 350
1. ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی
با کس غم دل اگر کسی هیچ مگوی
گفتم بر ما خرام ای سرو سهی از ملک خاتون رباعی 351
1. گفتم بر ما خرام ای سرو سهی
کز هجر تو بر خاک نشستست رهی
مانند فلک نیست جهان فرسایی از ملک خاتون رباعی 352
1. مانند فلک نیست جهان فرسایی
هردم کند اندیشه و هر شب رایی
ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی از ملک خاتون رباعی 353
1. ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی
از قدرت خویشتن جهان آرایی
چون رای بلند تو نباشد رایی از ملک خاتون رباعی 354
1. چون رای بلند تو نباشد رایی
مثل رخ خوب تو جهان آرایی
دل بستدی از من که کنی دارایی از ملک خاتون رباعی 355
1. دل بستدی از من که کنی دارایی
یا گلشن وصل را شبی آرایی
از کلبه احزان چو برون فرمایی از ملک خاتون رباعی 356
1. از کلبه احزان چو برون فرمایی
وآنگه غم از این دلم مگر بزدایی