رباعیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 ای جان و جهان کرده من اندر سر دل و افتاده منم ز دل به چاهی مشکل

2 مشکل تر ازین واقعتی نیست مرا کز یار بجز غصّه ندارم حاصل

1 من پیش دو چشم نیمه مستت میرم و آنگه به لبان می پرستت میرم

2 دستی به سر خسته هجرانت نه ای دیده من که پیش دستت میرم

1 با عید وصال خویش آخر باز آی مردم ز خیال دوست آخر باز آی

2 اندر رمضان ز هجر تا کی باشم فرخنده هلال عید آخر باز آی

1 در عشق تو در هر دهنم افسانه در زلف چو زنجیر توأم دیوانه

2 ای جان و دل آشنای کویت شده ام چندی داری ز خویشتن بیگانه

1 ای دل دم عشق یار زین بیش مزن بیگانه شدی تو لاف زین بیش مزن

2 از پای درآمدی تو بیهوده دو دست از درد فراق بر سر خویش مزن

1 در پای گل و سرو دلم کرد مقام آوخ چه شود اگر دهد دست مدام

2 گر عمر شود تمام در حضرت دوست شکرانه دهم به وصلت ای ماه تمام

1 ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس وز کجرویت راست نبازی با کس

2 تا هست جهان ز جمع نشیند کسی کاو کرد بدین شعبده بازی با کس

1 ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم مردم ز غمش نخورد غم یکبارم

2 گفتم باری وصال جان دریابم مقبول نشد نداد دلبر بارم

1 با درد تو ای نگار درمان چه کنم با عشق رخ تو سر و سامان چه کنم

2 عیدست مرا روی دلارات بگو در پای خیال دوست قربان چه کنم

1 گل با رخ دوست بی نسق افتاده در مجلس رندان به ورق افتاده

2 چون روی تو را بدید نیکوش ببین کز شرم رخ تو در عرق افتاده