یارب تو گشا بر من بیچاره دری از ملک خاتون رباعی 325
1. یارب تو گشا بر من بیچاره دری
از لطف مکن مرا اسیر دگری
گویند که دوش شحنگان تتری از ملک خاتون رباعی 326
1. گویند که دوش شحنگان تتری
دزدی بگرفتند به صد حیله گری
بیچاره دل از فلک جفا برده بسی از ملک خاتون رباعی 327
1. بیچاره دل از فلک جفا برده بسی
جز لطف توأم در دو جهان نیست کسی
سرگردانم چو گوی در دست کسی از ملک خاتون رباعی 328
1. سرگردانم چو گوی در دست کسی
کز وی نتوانم که شکیبم نفسی
یاد تو ز دل دور نباشد نفسی از ملک خاتون رباعی 329
1. یاد تو ز دل دور نباشد نفسی
غیر از سر کوی تو ندارم هوسی
افتاده مرا با سر زلفت هوسی از ملک خاتون رباعی 330
1. افتاده مرا با سر زلفت هوسی
با دل نبود عقل مرا دست رسی
ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی از ملک خاتون رباعی 331
1. ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی
نه ماه زمین نه آفتاب فلکی
کردیم بسی جام لبالب خالی از ملک خاتون رباعی 332
1. کردیم بسی جام لبالب خالی
تا بو که نهیم لب بر آن لب حالی
لیلی لیلی ز دست دل واویلی از ملک خاتون رباعی 333
1. لیلی لیلی ز دست دل واویلی
من دوست یکی دارم و دشمن خیلی
تا کرد دلم به عشق رویت میلی از ملک خاتون رباعی 334
1. تا کرد دلم به عشق رویت میلی
در دیده نشست از خیالت خیلی
تا دید جمال تو به چشمم لیلی از ملک خاتون رباعی 335
1. تا دید جمال تو به چشمم لیلی
از دیده روانست به هر سیلی
روزی ز دری گذشتم اندر خیلی از ملک خاتون رباعی 336
1. روزی ز دری گذشتم اندر خیلی
مجنون دیدم که می زدی واویلی