رباعیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 ای چشمه چشم ما به چشمت روشن بستان امید ما به رویت گلشن

2 با وصل خودم صلح ده ای دیده من با جنگ فراق تو ندارم جوشن

1 ما دیده به زلف سرکشت دربستیم وز نرگس مخمور تو دایم مستیم

2 در پای تو افتاده چو گیسوی توئیم واندر طلبت نهاده جان در دستیم

1 من دل به تو داده ام نکو می دارش زنهار که بیش از این مکن آزارش

2 بر دلشده رحم کن تو ای دوست چو نیست جز لطف تو ای دوست کسی غمخوارش

1 انصاف ندارد این بت دلبر من جان رفت و دلم برد و ندارد سر من

2 گر برگذرم بر سر کویش گوید ای بی سر و پا برو میا بر در من

1 یاد تو ز دل دور نباشد نفسی غیر از سر کوی تو ندارم هوسی

2 مستغرق بحر غصّه گشتم یارب فریاد رسم که نیست فریادرسی

1 ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز زنهار مکن تو هیچکس محرم راز

2 از کس مطلب یاری و در پنج نماز بر درگه او رو که بود دائم باز

1 ای نوش لبت دلم به نیش افکنده چشمت دو هزار خسته پیش افکنده

2 هرکس که نشد به عید رویت قربان دایم فلکش برون ز کیش افکنده

1 تا کی به غم زمانه سازیم ای دل در بوته غم چو زر گدازیم ای دل

2 چون نیست میسّرت وصالش شبکی تا چند ز دور عشق بازیم ای دل

1 تا کرد دلم به عشق رویت میلی در دیده نشست از خیالت خیلی

2 گویند که صبر کن ز رویش مجنون گفتا که نفس چون بزنم بی لیلی

1 بس زهر که از دست غمت نوشیدم بس جامه صبر و مردمی پوشیدم

2 جانا خبرت نیست که در بحر غمت جان دادم و از میان جان کوشیدم