در هجر توأم دجله روان از دیده از ملک خاتون رباعی 301
1. در هجر توأم دجله روان از دیده
خون جگرم ز غم چکان از دیده
اشکم شده از درد روان از دیده از ملک خاتون رباعی 302
1. اشکم شده از درد روان از دیده
خون جگرم چکان چکان از دیده
ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده از ملک خاتون رباعی 303
1. ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده
گرییده چو ابر نوبهارم دیده
بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده از ملک خاتون رباعی 304
1. بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده
و این دیده مهجور ز غم نم دیده
خون گشت مرا از غم هجران دیده از ملک خاتون رباعی 305
1. خون گشت مرا از غم هجران دیده
آخر چکنم با دل هجران دیده
ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده از ملک خاتون رباعی 306
1. ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده
دردیست مرا از تو و درمان می ده
یارب تو مرا دولت بینایی ده از ملک خاتون رباعی 307
1. یارب تو مرا دولت بینایی ده
واندر ره طاعتم توانایی ده
در عشق تو در هر دهنم افسانه از ملک خاتون رباعی 308
1. در عشق تو در هر دهنم افسانه
در زلف چو زنجیر توأم دیوانه
پیش رخ چون شمع توأم پروانه از ملک خاتون رباعی 309
1. پیش رخ چون شمع توأم پروانه
با غیر توأم در دو جهان پروا نه
تا چند بتا گذر کنم بر در تو از ملک خاتون رباعی 310
1. تا چند بتا گذر کنم بر در تو
تا چند بگویم که دل من بر تو
جانا به کمال حسن مغرور مشو از ملک خاتون رباعی 311
1. جانا به کمال حسن مغرور مشو
وز راه وفا و مردمی دور مشو
از عمر عزیز حاصلم چیست بگو از ملک خاتون رباعی 312
1. از عمر عزیز حاصلم چیست بگو
غمخوار مرا در این جهان کیست بگو