یا هو یا هو یا الهی هو هو از ملک خاتون رباعی 313
1. یا هو یا هو یا الهی هو هو
جز درگه تو ره نبرم یا من هو
با عید وصال خویش آخر باز آی از ملک خاتون رباعی 314
1. با عید وصال خویش آخر باز آی
مردم ز خیال دوست آخر باز آی
روزی دو سه شد که بنده ننواختهای از ملک خاتون رباعی 315
1. روزی دو سه شد که بنده ننواختهای
واندیشه به ذکر ما نپرداختهای
چون شمع منم سوخته ساخته ای از ملک خاتون رباعی 316
1. چون شمع منم سوخته ساخته ای
خود را ز هوا در آتش انداخته ای
چون شمع منم سوخته ساخته ای از ملک خاتون رباعی 317
1. چون شمع منم سوخته ساخته ای
ویرانه دل را به تو پرداخته ای
شمع رخ خود در دلم افروخته ای از ملک خاتون رباعی 318
1. شمع رخ خود در دلم افروخته ای
چون شمع سراپای دلم سوخته ای
در خاک درت آب رخم ریخته ای از ملک خاتون رباعی 319
1. در خاک درت آب رخم ریخته ای
وز حلقه زلفت دلم آویخته ای
دلدار نمی دهد مرا کام شبی از ملک خاتون رباعی 320
1. دلدار نمی دهد مرا کام شبی
دلشاد نگشتم از دلارام شبی
ای نام تو بر زبان جانم جاری از ملک خاتون رباعی 321
1. ای نام تو بر زبان جانم جاری
همراه توأم به خواب و در بیداری
تا چند مرا بی سر و سامان داری از ملک خاتون رباعی 322
1. تا چند مرا بی سر و سامان داری
چون زلف خودم حال پریشان داری
محروم مگر از کرمم نگذاری از ملک خاتون رباعی 323
1. محروم مگر از کرمم نگذاری
زین بیش به دریای غمم نگذاری
هر روز به شیوه ای و لطفی دگری از ملک خاتون رباعی 324
1. هر روز به شیوه ای و لطفی دگری
چندانکه نظر می کنمت خوبتری