یا هو یا هو یا الهی از جهان ملک خاتون رباعی 313
1. یا هو یا هو یا الهی هو هو
جز درگه تو ره نبرم یا من هو
...
با عید وصال خویش از جهان ملک خاتون رباعی 314
1. با عید وصال خویش آخر باز آی
مردم ز خیال دوست آخر باز آی
...
روزی دو سه شد که بنده از جهان ملک خاتون رباعی 315
1. روزی دو سه شد که بنده ننواخته‌ای
واندیشه به ذکر ما نپرداخته‌ای
...
چون شمع منم سوخته از جهان ملک خاتون رباعی 316
1. چون شمع منم سوخته ساخته ای
خود را ز هوا در آتش انداخته ای
...
چون شمع منم سوخته از جهان ملک خاتون رباعی 317
1. چون شمع منم سوخته ساخته ای
ویرانه دل را به تو پرداخته ای
...
شمع رخ خود در دلم از جهان ملک خاتون رباعی 318
1. شمع رخ خود در دلم افروخته ای
چون شمع سراپای دلم سوخته ای
...
در خاک درت آب رخم از جهان ملک خاتون رباعی 319
1. در خاک درت آب رخم ریخته ای
وز حلقه زلفت دلم آویخته ای
...
دلدار نمی دهد مرا از جهان ملک خاتون رباعی 320
1. دلدار نمی دهد مرا کام شبی
دلشاد نگشتم از دلارام شبی
...
ای نام تو بر زبان از جهان ملک خاتون رباعی 321
1. ای نام تو بر زبان جانم جاری
همراه توأم به خواب و در بیداری
...
تا چند مرا بی سر و از جهان ملک خاتون رباعی 322
1. تا چند مرا بی سر و سامان داری
چون زلف خودم حال پریشان داری
...
محروم مگر از کرمم از جهان ملک خاتون رباعی 323
1. محروم مگر از کرمم نگذاری
زین بیش به دریای غمم نگذاری
...
هر روز به شیوه ای از جهان ملک خاتون رباعی 324
1. هر روز به شیوه ای و لطفی دگری
چندانکه نظر می کنمت خوبتری
...