مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی از ملک خاتون رباعی 337
1. مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی
آخر ز چه نیستت به سویم میلی
رنجور غم عشق توأم تا دانی از ملک خاتون رباعی 338
1. رنجور غم عشق توأم تا دانی
من درد تو دارم و توأم درمانی
دادم به تو دل من ز سر نادانی از ملک خاتون رباعی 339
1. دادم به تو دل من ز سر نادانی
شبهای سر زلف توأم تا دانی
چون لاله نزار خون جگر تا دانی از ملک خاتون رباعی 340
1. چون لاله نزار خون جگر تا دانی
تا چند به ما دست جفا افشانی
دل چند کشد به عشق سرگردانی از ملک خاتون رباعی 341
1. دل چند کشد به عشق سرگردانی
بازآر دل خسته ام ار بتوانی
ای داده مرا به عشق سرگردانی از ملک خاتون رباعی 342
1. ای داده مرا به عشق سرگردانی
تا چند ز ما به عشوه سرگردانی
تا چند دلا ناله و فریاد کنی از ملک خاتون رباعی 343
1. تا چند دلا ناله و فریاد کنی
بر جان من شکسته بیداد کنی
تا چند دلم را به غمی رام کنی از ملک خاتون رباعی 344
1. تا چند دلم را به غمی رام کنی
در سلسله زلف تو در دام کنی
ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی از ملک خاتون رباعی 345
1. ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی
یک لحظه به وصل خویش شادم نکنی
دارم به امید یار خندان دهنی از ملک خاتون رباعی 346
1. دارم به امید یار خندان دهنی
چون گل ز نسیم صبح در انجمنی
ای مایه درمان نفسی ننشینی از ملک خاتون رباعی 347
1. ای مایه درمان نفسی ننشینی
تا صورت حال دردمندی بینی
آمد به مشامم از سر زلف تو بوی از ملک خاتون رباعی 348
1. آمد به مشامم از سر زلف تو بوی
افکند دل مرا دگر در تک و پوی