انصاف ندارد این بت دلبر من از ملک خاتون رباعی 277
1. انصاف ندارد این بت دلبر من
جان رفت و دلم برد و ندارد سر من
از غمزه مست دوست در خوابم من از ملک خاتون رباعی 278
1. از غمزه مست دوست در خوابم من
وز تاب شب هجر تو در تابم من
زنهار ز جور چرخ وارونه دون از ملک خاتون رباعی 279
1. زنهار ز جور چرخ وارونه دون
کاو توسن خوی من چنین کرد زبون
ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون از ملک خاتون رباعی 280
1. ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون
بی روی چو ماه تو زند دم ز جنون
با خصم بگو چند کنی مکر و فسون از ملک خاتون رباعی 281
1. با خصم بگو چند کنی مکر و فسون
تا چند کشم جفای هر سفله دون
ای گشته دلم ز دست هجران پر خون از ملک خاتون رباعی 282
1. ای گشته دلم ز دست هجران پر خون
تا چند کشم غم ز جفای گردون
گفتم چه کنی دوای دل گفتا به از ملک خاتون رباعی 283
1. گفتم چه کنی دوای دل گفتا به
ور به نشود دلم بدو گفتا به
از شرم رخ تو گل ز کار افتاده از ملک خاتون رباعی 284
1. از شرم رخ تو گل ز کار افتاده
در پای تو ریخت سخت زار افتاده
گل با رخ دوست بی نسق افتاده از ملک خاتون رباعی 285
1. گل با رخ دوست بی نسق افتاده
در مجلس رندان به ورق افتاده
از جور فلک خون به دلم افتاده از ملک خاتون رباعی 286
1. از جور فلک خون به دلم افتاده
وز غم به دو پای در گلم افتاده
مسکین دل من دور ز جان افتاده از ملک خاتون رباعی 287
1. مسکین دل من دور ز جان افتاده
سرگشته ز عشق در جهان افتاده
ای پیش قدت سرو سهی پست شده از ملک خاتون رباعی 288
1. ای پیش قدت سرو سهی پست شده
نرگس به خمار چشم تو مست شده