ما دیده به زلف سرکشت از جهان ملک خاتون رباعی 253
1. ما دیده به زلف سرکشت دربستیم
وز نرگس مخمور تو دایم مستیم
...
از رنگ رخ تو گل به از جهان ملک خاتون رباعی 254
1. از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم
وز قد تو سرو را به تنگ آوردیم
...
دایم به خم زلف بتان از جهان ملک خاتون رباعی 255
1. دایم به خم زلف بتان در بندیم
تا چند دل و دیده به ایشان بندیم
...
ما داد دل دوست ازین از جهان ملک خاتون رباعی 256
1. ما داد دل دوست ازین پس ندهیم
دل را دگر از دست به هرکس ندهیم
...
پیوسته ز گردش فلک از جهان ملک خاتون رباعی 257
1. پیوسته ز گردش فلک می نرهیم
وز جور زمانه زنک می نرهیم
...
تا چند کنی به عالمم از جهان ملک خاتون رباعی 258
1. تا چند کنی به عالمم سرگردان
یارب که که گفت که ز ما سرگردان
...
در هجر رخت دلم ملولست از جهان ملک خاتون رباعی 259
1. در هجر رخت دلم ملولست ز جان
زین بیش مرا به جان شیرین مرسان
...
با زنده دلان نشین از جهان ملک خاتون رباعی 260
1. با زنده دلان نشین و صاحب نفسان
خود دشمن کس مکن به تدبیر کسان
...
ای با غم روی تست دلشاد از جهان ملک خاتون رباعی 261
1. ای با غم روی تست دلشاد جهان
بی روی توأم دیده مبیناد جهان
...
زنهار که دل منه تو از جهان ملک خاتون رباعی 262
1. زنهار که دل منه تو بر حال جهان
تا خود چه توان برد ز احوال جهان
...
آن کس که بجز تو کس از جهان ملک خاتون رباعی 263
1. آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان
عمریست که با تو عمرها باخت نهان
...
ذوقی دگرست وقت گل از جهان ملک خاتون رباعی 264
1. ذوقی دگرست وقت گل می خوردن
همچون درمش ورق به گرد آوردن
...