بیچاره دلم زبون از جهان ملک خاتون رباعی 109
1. بیچاره دلم زبون گردون باشد
دایم ز غم زمانه پر خون باشد
...
چون چشم خوشت مست از جهان ملک خاتون رباعی 110
1. چون چشم خوشت مست و خرابی باشد
تابنده چو رویت آفتابی باشد
...
با دل گفتم اگر مجالی از جهان ملک خاتون رباعی 111
1. با دل گفتم اگر مجالی باشد
یا با بت گل رخت وصالی باشد
...
چشمت به کرشمه بین از جهان ملک خاتون رباعی 112
1. چشمت به کرشمه بین که جان می‌بخشد
مستست و به یک لحظه جهان می‌بخشد
...
تا سرو قدش ز چشم ما از جهان ملک خاتون رباعی 113
1. تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد
از آتش عشقش دل ما بریان شد
...
خورشید رخ تو را ز از جهان ملک خاتون رباعی 114
1. خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد
از شرم رخت تمام مه کاسته شد
...
چون ماه رخش تمام از جهان ملک خاتون رباعی 115
1. چون ماه رخش تمام پیراسته شد
خلقش به جهان ز جان و دل خواسته شد
...
تا شاهد حسن گل به از جهان ملک خاتون رباعی 116
1. تا شاهد حسن گل به بازار آمد
جان من بیچاره خریدار آمد
...
از لطف خدا حسن تو از جهان ملک خاتون رباعی 117
1. از لطف خدا حسن تو آراسته‌اند
بدخواه تو را چو مه ز غم کاسته‌اند
...
ای چرخ فلک به خیرگی از جهان ملک خاتون رباعی 118
1. ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند
بر حال دل ریشم ازین بیش مخند
...
ای همّت من درخور از جهان ملک خاتون رباعی 119
1. ای همّت من درخور بالات بلند
در بر رخ دوستان ازین بیش مبند
...
دل داد به دست باد از جهان ملک خاتون رباعی 120
1. دل داد به دست باد پیغامی چند
کز لعل توکی نوش کنم جامی چند
...