چشمم به کرشمه دوش با جانان گفت از ملک خاتون رباعی 61
1. چشمم به کرشمه دوش با جانان گفت
کز بیم فراق تو نمی یارم خفت
در بندگیت طاقم و با درد تو جفت از ملک خاتون رباعی 62
1. در بندگیت طاقم و با درد تو جفت
ز الماس مژه درّ زمین خواهم سفت
دردیست مرا نهان نمی یارم گفت از ملک خاتون رباعی 63
1. دردیست مرا نهان نمی یارم گفت
درّیست وصال تو نمی یارم سفت
در دیده خال روی تو جا بگرفت از ملک خاتون رباعی 64
1. در دیده خال روی تو جا بگرفت
در دل قد چون سرو تو مأوا بگرفت
مرغ دل من هوای یاری نگرفت از ملک خاتون رباعی 65
1. مرغ دل من هوای یاری نگرفت
و این دست مرا شبی نگاری نگرفت
هرگز دل من بی تو قراری نگرفت از ملک خاتون رباعی 66
1. هرگز دل من بی تو قراری نگرفت
روزی ز میان تو کناری نگرفت
یارب نظری کن به جهان از کرمت از ملک خاتون رباعی 67
1. یارب نظری کن به جهان از کرمت
زیرا که به پای بندگی بر درمت
شب تا به سحر میان خونم ز غمت از ملک خاتون رباعی 68
1. شب تا به سحر میان خونم ز غمت
چون اشک ز دیده سرنگونم ز غمت
زین بیش روا مدار بر من ستمت از ملک خاتون رباعی 69
1. زین بیش روا مدار بر من ستمت
دل شاد کنم دمی که مردم ز غمت
جز وصل توأم هیچ نمی باید هیچ از ملک خاتون رباعی 70
1. جز وصل توأم هیچ نمی باید هیچ
جز یاد توأم هیچ نمی باید هیچ
درد دل من لعل تو درمانش باد از ملک خاتون رباعی 71
1. درد دل من لعل تو درمانش باد
دل بسته آن پسته خندانش باد
بر خاطرت از خاک رهی گرد مباد از ملک خاتون رباعی 72
1. بر خاطرت از خاک رهی گرد مباد
وین آتش اشتیاق ما سرد مباد