رباعیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 در دیده دلم خیال رویش می بست دلبر به کرشمه گفت زان نرگس مست

2 خوش باش که کام تو برآرم روزی بخشیدن مست اگر بود دست به دست

1 نقّاش ازل چه لطفها فرمودست از روی مه و مهر ضیا بربودست

2 در صورت او کشیده بر نوک قلم آنست که در حسن رخش موجودست

1 از درد بمردیم دوایی بفرست بی برگان را برگ و نوایی بفرست

2 باری گرهی به کار خلق افتاده یارب ز کرم گره گشایی بفرست

1 چون چشم تو نرگسی ندیدم سرمست چون دید دلم گشت به زلفت پابست

2 پیوسته به خم بود چو ابروت دلم جان کرد فدا و ز غم آن نیز نرست

1 نقش رخ خوب تو خیال انگیزست وان غمزه سرمست تو بس خونریزست

2 زلفت چو بنفشه است و بر روی چمن از باد بهار بین که عنبر بیزست

1 از جور زمانه بر دلم بار بسیست یارم نه به دست لیکن اغیار بسیست

2 بجریست دلم ولیک با این همه سوز از جور فلک ملول از دست خسیست

1 ای دل ستم از یار جفاپیشه بسیست دل بر غم او منه که او هیچ کسیست

2 بحریست دل نازک تو بی پایان انگار که در بحر ضمیر تو خسیست

1 در زلف کجت خسته دلی بسته دلست زان حسن دل هر دو جهان خسته دلست

2 شاهی جهان بی تو نخواهم یک دم آن کیست که از غم رخت رسته دلست

1 از شام سر زلف تو صبحم شامست پختم هوس لب تو لیکن خامست

2 چشمت نظری نکرد در حال جهان بیچاره به هرزه در جهان بدنامست

1 ما را ز جهان وصل نگاری کامست وز کام جدا گشتنم از ناکامست

2 عشّاق تو در جهان بسی هست ولی بیچاره جهان که در جهان بدنامست