برخیز و به باغ آی که گل در جوش است از ملک خاتون رباعی 13
1. برخیز و به باغ آی که گل در جوش است
بی روی تو بلبل چمن خاموش است
امروز به بستان چو گل اندر جوش است از ملک خاتون رباعی 14
1. امروز به بستان چو گل اندر جوش است
صحرا و در و دشت زمرّدپوش است
ای دل گل روی یار دیدن چه خوش است از ملک خاتون رباعی 15
1. ای دل گل روی یار دیدن چه خوش است
وز لعل لبانش بوسه چیدن چه خوش است
رفتم به چمن که گل به جوش آمده است از ملک خاتون رباعی 16
1. رفتم به چمن که گل به جوش آمده است
بلبل دیدم که در خروش آمده است
صبحی به چمن سوسن آزاد بخاست از ملک خاتون رباعی 17
1. صبحی به چمن سوسن آزاد بخاست
وز قامت خود صحن چمن می آراست
از روشنی روی تو مه در کم و کاست از ملک خاتون رباعی 18
1. از روشنی روی تو مه در کم و کاست
خورشید جهان نما ز رویت زیباست
مسکین دل من که بوته تیر بلاست از ملک خاتون رباعی 19
1. مسکین دل من که بوته تیر بلاست
زنهار مزن ز غم بر او کاین نه رواست
چرخ از حسد رای بلندم پستست از ملک خاتون رباعی 20
1. چرخ از حسد رای بلندم پستست
وز جرعه همّتم جهانی مستست
دل دیده به دولت وصالت بستست از ملک خاتون رباعی 21
1. دل دیده به دولت وصالت بستست
وز خار غمت دل جهانی خستست
تدبیر و صواب از دل خوش باید جست از ملک خاتون رباعی 22
1. تدبیر و صواب از دل خوش باید جست
سرمایه عافیت کفافیست نخست
جان داده ام و به نزد جانان هیچست از ملک خاتون رباعی 23
1. جان داده ام و به نزد جانان هیچست
با درد غمش مایه درمان هیچست
اندر خور همّتم جهانی هیچست از ملک خاتون رباعی 24
1. اندر خور همّتم جهانی هیچست
آن را چه محل بود که جانی هیچست