برخیز و به باغ آی که از جهان ملک خاتون رباعی 13
1. برخیز و به باغ آی که گل در جوش است
بی روی تو بلبل چمن خاموش است
امروز به بستان چو از جهان ملک خاتون رباعی 14
1. امروز به بستان چو گل اندر جوش است
صحرا و در و دشت زمرّدپوش است
ای دل گل روی یار دیدن از جهان ملک خاتون رباعی 15
1. ای دل گل روی یار دیدن چه خوش است
وز لعل لبانش بوسه چیدن چه خوش است
رفتم به چمن که گل به از جهان ملک خاتون رباعی 16
1. رفتم به چمن که گل به جوش آمده است
بلبل دیدم که در خروش آمده است
صبحی به چمن سوسن آزاد از جهان ملک خاتون رباعی 17
1. صبحی به چمن سوسن آزاد بخاست
وز قامت خود صحن چمن می آراست
از روشنی روی تو مه از جهان ملک خاتون رباعی 18
1. از روشنی روی تو مه در کم و کاست
خورشید جهان نما ز رویت زیباست
مسکین دل من که بوته از جهان ملک خاتون رباعی 19
1. مسکین دل من که بوته تیر بلاست
زنهار مزن ز غم بر او کاین نه رواست
چرخ از حسد رای بلندم از جهان ملک خاتون رباعی 20
1. چرخ از حسد رای بلندم پستست
وز جرعه همّتم جهانی مستست
دل دیده به دولت وصالت از جهان ملک خاتون رباعی 21
1. دل دیده به دولت وصالت بستست
وز خار غمت دل جهانی خستست
تدبیر و صواب از دل از جهان ملک خاتون رباعی 22
1. تدبیر و صواب از دل خوش باید جست
سرمایه عافیت کفافیست نخست
جان داده ام و به نزد از جهان ملک خاتون رباعی 23
1. جان داده ام و به نزد جانان هیچست
با درد غمش مایه درمان هیچست
اندر خور همّتم جهانی از جهان ملک خاتون رباعی 24
1. اندر خور همّتم جهانی هیچست
آن را چه محل بود که جانی هیچست