تا کی غم این جهان از جهان ملک خاتون رباعی 217
1. تا کی غم این جهان فرسوده خورم
تا چند جفای مردم سفله برم
...
یارب گنهم تو عفو از جهان ملک خاتون رباعی 218
1. یارب گنهم تو عفو گردان به کرم
یارب تو مینداز به لطف از نظرم
...
گرمی برش به ناز خوش از جهان ملک خاتون رباعی 219
1. گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم
و آن لعل لب نگار دلکش گیرم
...
گفتم که هوای یار از جهان ملک خاتون رباعی 220
1. گفتم که هوای یار سرکش گیرم
سودای سر زلف مشوّش گیرم
...
من پیش دو چشم نیمه از جهان ملک خاتون رباعی 221
1. من پیش دو چشم نیمه مستت میرم
و آنگه به لبان می پرستت میرم
...
پروانه صفت پیش تو از جهان ملک خاتون رباعی 222
1. پروانه صفت پیش تو در پروازم
در پای تو از عشق تو سر می بازم
...
می سوزم و با عشق رخت از جهان ملک خاتون رباعی 223
1. می سوزم و با عشق رخت می سازم
چون شمع میان جمع باشد رازم
...
بر آتش عشق تو کبابی از جهان ملک خاتون رباعی 224
1. بر آتش عشق تو کبابی ارزم
وز لعل لبت جام شرابی ارزم
...
چون شمع ز سر تا به از جهان ملک خاتون رباعی 225
1. چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم
من سوخته ام دگر به غم می سوزم
...
یارب ز گل رخت به خاری از جهان ملک خاتون رباعی 226
1. یارب ز گل رخت به خاری برسم
وز نرگس مستت به خماری برسم
...
آن دوست که دیدنش از جهان ملک خاتون رباعی 227
1. آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی‌دیدنش از گریه نیاساید چشم
...
ای عشق رخت برده مرا از جهان ملک خاتون رباعی 228
1. ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم
سودای توأم گشاده خوناب از چشم
...