دل را به سر زلف تو از جهان ملک خاتون رباعی 205
1. دل را به سر زلف تو آویخته ام
جان را به نثار مقدمت ریخته ام
...
چون شمع به هجران از جهان ملک خاتون رباعی 206
1. چون شمع به هجران رخت سوخته ام
جز روی تو دیده از جهان دوخته ام
...
بیمارم و کس نیست از جهان ملک خاتون رباعی 207
1. بیمارم و کس نیست که آبی دهدم
ور ناله زنم دمی جوابی دهدم
...
بر یاد لبت شبی به از جهان ملک خاتون رباعی 208
1. بر یاد لبت شبی به روز آوردم
چون شمع همه گریه و سوز آوردم
...
از روی چو خورشید از جهان ملک خاتون رباعی 209
1. از روی چو خورشید تو مهجور شدم
وز باده هجران تو مخمور شدم
...
بس زهر که از دست غمت از جهان ملک خاتون رباعی 210
1. بس زهر که از دست غمت نوشیدم
بس جامه صبر و مردمی پوشیدم
...
ای بر دل و جان ز هجر از جهان ملک خاتون رباعی 211
1. ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم
مردم ز غمش نخورد غم یکبارم
...
شبهای دراز بیشتر از جهان ملک خاتون رباعی 212
1. شبهای دراز بیشتر بیدارم
نزدیک سحر روی به بالین دارم
...
امروز هوای باغ و از جهان ملک خاتون رباعی 213
1. امروز هوای باغ و بستان دارم
در سر هوس هزار دستان دارم
...
با دل گفتم که با تو از جهان ملک خاتون رباعی 214
1. با دل گفتم که با تو رازی دارم
با حضرت دوست من نیازی دارم
...
دل گفت برو سوی گلستان از جهان ملک خاتون رباعی 215
1. دل گفت برو سوی گلستان ارم
گفتم چه کنم گر نگشایند درم
...
خورشید رخا من به از جهان ملک خاتون رباعی 216
1. خورشید رخا من به کمند تو درم
بارت بکشم به جان و جورت ببرم
...