رباعیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 از تهمت خصم نیستم آسوده تا چند مرا طعنه زند نابوده

2 حال من بیچاره مثال گرگست یوسف ندریده و دهن آلوده

1 ای گشته دلم ز دست هجران پر خون تا چند کشم غم ز جفای گردون

2 بر جور و جفای چرخ دل بنهادم تا خود فلک از پرده چه آرد بیرون

1 بر روی دلم نشسته بین گرد فراق جانم به لب آمدست از درد فراق

2 چون لشکر هجر تو چنین خونریزست بیچاره دلم نیست همآورد فراق

1 من سوخته در فراق یارم چون شمع با درد دل و گریه زارم چون شمع

2 از آتش غم که در دلم می سوزد خوناب ز دیده چند بارم چون شمع

1 یارب ز گل رخت به خاری برسم وز نرگس مستت به خماری برسم

2 نی نی غلطم بتا به دریای فراق من کی ز میانش به کناری برسم

1 ای دیده به دیدار جمالت روشن ایوان دل از شمع وصالت روشن

2 تاریک جهانست به چشمم بی تو ای خانه چشمم به خیالت روشن

1 بیداد به من ز حد بشد دادم ده تا چند خورم غم، تو دلی شادم ده

2 در هر نفسی که می زنم در شب و روز نامی ز هزار و یک یکی یادم ده

1 فریاد ز دست جور این چرخ بلند کاو گلبن امّید من از بیخ بکند

2 دل زار و تنم نزار و چشمم پر خون از غصّه روزگار یارب مپسند

1 یارب تو مرا دولت بینایی ده واندر ره طاعتم توانایی ده

2 آن دم که رسد مرا به لب جان عزیز بر یاد توأم زبان گویایی ده

1 ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده خوناب روان گشته چو آب از دیده

2 در حسرت آن دو لعل شکّر خایش دایم چکدم دُرّ خوشاب از دیده