افتاده مرا دیده از جهان ملک خاتون رباعی 181
1. افتاده مرا دیده به یاری نازک
دل بسته به روی گلعذاری نازک
...
در باغ برهنه گشتی از جهان ملک خاتون رباعی 182
1. در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ
رفت از رخ گل ز شرم اندام تو رنگ
...
گفتم که چو ابرویت از جهان ملک خاتون رباعی 183
1. گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال
گفتا که چنین در شب عیدست هلال
...
پا بسته ابروت شدم از جهان ملک خاتون رباعی 184
1. پا بسته ابروت شدم همچو هلال
در دیده نشد هنوز آن حسن و جمال
...
گل گفت به خنده صبحدم از جهان ملک خاتون رباعی 185
1. گل گفت به خنده صبحدم با بلبل
تا کی بود از تو در جهان این غلغل
...
از عکس رخ تو گل و گلزار از جهان ملک خاتون رباعی 186
1. از عکس رخ تو گل و گلزار خجل
از رنگ لب لعل تو گلنار خجل
...
در صبح رخ دوست نیاز از جهان ملک خاتون رباعی 187
1. در صبح رخ دوست نیاز آرد دل
در طاق دو ابروش نماز آرد دل
...
با غصّه روزگار می از جهان ملک خاتون رباعی 188
1. با غصّه روزگار می ساز ای دل
پوشیده ز یار عشق می باز ای دل
...
تا کی به غم زمانه از جهان ملک خاتون رباعی 189
1. تا کی به غم زمانه سازیم ای دل
در بوته غم چو زر گدازیم ای دل
...
هرچند که تو دشمن از جهان ملک خاتون رباعی 190
1. هرچند که تو دشمن جانی ای دل
در جان من خسته روانی ای دل
...
زنهار بکوش تا توانی از جهان ملک خاتون رباعی 191
1. زنهار بکوش تا توانی ای دل
در کوی وفا و مهربانی ای دل
...
در صبحدمی که خوش از جهان ملک خاتون رباعی 192
1. در صبحدمی که خوش سراید بلبل
در باغ فتد ز عشق رویش غلغل
...