رباعیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 از شرم رخ تو گل ز کار افتاده در پای تو ریخت سخت زار افتاده

2 مهمان عزیزست به بستان بخرام بیچاره ببین چگونه خوار افتاده

1 تا در دل من پیام تو خواهد بود پیوسته جهان به کام او خواهد بود

2 هردم که زنم به یاد تو آن دم ماست اوّل نفسم به نام تو خواهد بود

1 آن باد بهار بین که برخاست دگر وز نو چمن جهان بیاراست دگر

2 اندر چمن گل چو نظر می کردم در چهره او چو نور پیداست دگر

1 شمع رخ خود در دلم افروخته ای چون شمع سراپای دلم سوخته ای

2 بی روی دل افروز خود ای جان و جهان چشمم ز جمال عالمی دوخته ای

1 سرگردانم چو گوی در دست کسی کز وی نتوانم که شکیبم نفسی

2 برخیز و بیا که طاقت هجر نماند بشتاب که انتظار بردیم بسی

1 ای با غم روی تست دلشاد جهان بی روی توأم دیده مبیناد جهان

2 کی بگسلد از غمت جهان تا باشد چون با غم روی مهوشت زاد جهان

1 زردم ز فراق روی دلدار چو شمع تا کی بودم دیده خونبار چو شمع

2 تو خفته و من خراب و گریان همه شب تا صبح به بالین تو بیدار چو شمع

1 دل حلقه عشق دوست در گوش کند وز آتش سودای غمش جوش کند

2 از سر ننهد عشق تو سرگشته دلم تا با تو شبی دست در آغوش کند

1 تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم بی روی توأم دجله روانست ز چشم

2 از سوز دل سوخته وز جور فراق خونابه به روی من روانست ز چشم

1 آمد گه آن که خوش بود دامن گل آمد به فغان هزار پیرامن گل

2 در صبحدمی نسیم کویش بدمید زان روی چنان درید پیراهن گل