ای دوست مرا به کام از جهان ملک خاتون رباعی 145
1. ای دوست مرا به کام دشمن مگذار
وز جان و دلم بلای هجران بردار
بلبل دیدم به باغ از جهان ملک خاتون رباعی 146
1. بلبل دیدم به باغ با ناله زار
فریاد کنان نعره زنان در گلزار
شیراز خوش است خاصه از جهان ملک خاتون رباعی 147
1. شیراز خوش است خاصه در فصل بهار
وآنگه لب جوی و لب جام و لب یار
آمد گه بلبل و گل و از جهان ملک خاتون رباعی 148
1. آمد گه بلبل و گل و فصل بهار
خواهم لب جوی و خلوت و بوس و کنار
ای حال دلم ز چرخ سرگردان از جهان ملک خاتون رباعی 149
1. ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر
هر روز دلم به درد بی درمان تر
آن لعل لب تو می پرست از جهان ملک خاتون رباعی 150
1. آن لعل لب تو می پرست اولیتر
وآن نرگس مخمور تو مست اولیتر
دل بی تو چرا جهان از جهان ملک خاتون رباعی 151
1. دل بی تو چرا جهان ببیند آخر
یا بر تو چرا کسی گزیند آخر
بر روی توأم خسته از جهان ملک خاتون رباعی 152
1. بر روی توأم خسته ولی بسته جگر
بر حال من خسته دل انداز نظر
رنگ رخ تو گلست و لعل از جهان ملک خاتون رباعی 153
1. رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر
نقل لب تو نبات و نقل تو شکر
آن باد بهار بین که از جهان ملک خاتون رباعی 154
1. آن باد بهار بین که برخاست دگر
وز نو چمن جهان بیاراست دگر
آن روی چو گل ببین از جهان ملک خاتون رباعی 155
1. آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر
قدش به چمن ببین چه زیباست دگر
سرگشته و شوریده از جهان ملک خاتون رباعی 156
1. سرگشته و شوریده دل ماست دگر
چون زلف تو بر رخ [تو] شیداست دگر