رباعیات در دیوان اشعار جهان ملک خاتون

1 در صبح رخ دوست نیاز آرد دل در طاق دو ابروش نماز آرد دل

2 بنوازدم از دولت وصلش شبکی زین بیش بگوی تا نیازارد دل

1 از دام سر زلف شکاری کم گیر وز نقش جهان دست نگاری کم گیر

2 در باغ رخت چو بلبلان بسیارند وز عشق گلی بلبل زاری کم گیر

1 سرگشته و شوریده دل ماست دگر چون زلف تو بر رخ [تو] شیداست دگر

2 آن قامت زیبای نگارست به باغ یا سرو چمن بود که برخاست دگر

1 شبهای دراز بیشتر بیدارم نزدیک سحر روی به بالین دارم

2 من بیدارم که دیده بی دیدن دوست در خواب رود خیال می پندارم

1 چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم وز مستی و سرخوشی جهان می بخشم

2 نرگس به شفاعت از چمن سر بر کرد گفتا که به عشق تو روان می بخشم

1 ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی از قدرت خویشتن جهان آرایی

2 فریادزنان آمده ام بر در تو فریادرسم چون به جهان دارایی

1 تا چرخ دگر روی به کار که نهد وین دولت و بخت در کنار که نهد

2 بر گردشش اعتماد چندانی نیست تا خار جفا به ره گذار که نهد

1 گویند که دوش شحنگان تتری دزدی بگرفتند به صد حیله گری

2 و امروز به آویختنش می بردند می گفت رها کن که گریبان بدری

1 این درد مرا طبیب درمان نکند وین غصّه مشکل من آسان نکند

2 ای باد به یار من بگو کز سر لطف چون زلف خودم حال پریشان نکند

1 دارم به امید یار خندان دهنی چون گل ز نسیم صبح در انجمنی

2 تو سرو چمانی و کجا در نظرت ای نور دو دیده ی من آید چو منی